Abstract
Purpose: Although the forearm support band has been hypothesized to reduce force and thus inflammation and degeneration at the extensor carpi radialis brevis (ECRB) origin, little evidence exists to support an actual effect. We present both a cadaveric and clinical model that show the effect and principles of the forearm support band
Method: The cadaver model measured forces at the ECRB origin as various pressures were applied to the forearm support band and while the ECRB tendon was loaded distally. For clinical correlation support band pressure during rest and activity was measured in healthy individuals
Results: Our results revealed an increased forearm support band effect with increased band pressure and a decreased relative effect with increased force applied distally. For clinical correlation the support band pressure during activity was measured in 21 healthy volunteers while controlling for the application pressure in 2 common support band designs. This resulted in activity pressures ranging from 43 to 192 mm Hg dependent on the starting pressure of application
Conclusions: Although further clinical evaluation is necessary to determine the most appropriate clinical indications and application pressures for the forearm support band these combined results suggest that the forearm support band may be most effective when applied to 30 to 50 mm Hg at rest, resulting in up to 120 mm Hg pressure during activity. According to our model this would result in a force reduction at the ECRB origin of approximately 13% to 15% throughout a range of activity levels
چکیده
هدف: بر خلاف این تصور که باند حمایتی ساعد، موجب کاهش نیرو و در نتیجه التهاب و تغییر شکل مبدا عضله بازکننده مچ دستی کوتاه (ECRB) می شود، شواهد اندکی برای حمایت از یک تاثیر وافعی وجود دارد. ما دو مدل جسد و بالینی را ارائه می دهیم که نشان دهنده ی تاثیر باند حمایتی ساعد و اصول مربوط به آن است.
روش ها: مدل جسد، نیروهای مبداECRB را در هنگام اعمال فشار بر باند حمایتی ساعد و هنگام اعمال بار بر بخش دیستال تاندون ECRB اندازه گیری کرد. برای ارتباط بالینی، فشار باند حمایتی ساعد در طی استراحت و فعالیت در افراد سالم اندازه گیری شد.
نتایج: نتایج ما نشان دهنده ی افزایش تاثیر باند حمایتی ساعد به دنبال افزایش فشار باند و کاهش تاثیر نسبی به دنبال افزایش اعمال نیرو بر بخش دیستال بود. برای ارتباط بالینی، فشار باند حمایتی در طی فعالیت در 21 شرکت کننده سالم، همزمان با کنترل فشار اعمال شده در دو طرح باند حمایتی معمول، اندازه گیری شد.
این امر منجر به فشارهای فعالیت در محدوده ی 43 تا 192 میلی متر جیوه شد که مرتبط با فشار آغازین عملکرد بود.
نتیجه گیری: با این وجود که ارزیابی بیش تری به منظور تعیین نشانه های بالینی مناسب تر و اعمال فشار بر باند حمایتی ساعد مورد نیاز است، این نتایج حاکی از آن است که باند حمایتی ساعد در هنگامی که با فشار 30تا 50 میلی متر جیوه در حالت استراحت مورد استفاده قرار گیرد، منجر به افزایش فشار تا 120 میلی متر جیوه در طی فعالیت می گردد. بر اساس مدل ما، این امر موجب کاهش نیروی مبدا ECRB از حدود 13% تا 15% در طی سطوح فعالیت می گردد.
کلمات کلیدی: آرنج تنیس بازان، حمایت ساعد، بریس، فوق کندیل های خارجی
مقدمه
التهاب کندیل خارجی یکی از مشکلات رایج در 1 تا 3% عموم افراد بوده و 19% افرادی را که در دهه پنجم زندگی خود هستند، تحت تاثیر قرار می دهد. به منظور مقابله با این مشکل بالینی، باند حمایتی ساعد (به عنوان باند آرنج تنیس بازان یا بریس متقابل نیز شناخته شده است) از زمان معرفی آن در سال1971، به میزان گسترده ای در درمان بسیاری از بیماران مبتلا به التهاب کندیل خارجی مورد استفاده قرار گرفته است. تصور می شود که استفاده از این ارتز ها برای ساعد، در طی فعالیت موجب کاهش تنش مبدا عضله بازکننده مچ دستی کوتاه بر فوق کندیل خارجی می گردد. از آنجا که تصور می شود التهاب تاندون مبدا ECRB در فوق کندیل خارجی، ضایعه پاتولوژیک آرنج تنیس بازان است، در صورت کاهش تنش در آن قسمت، می توان بطور مستقیم تسکین علایم را انتظار داشت...