Abstract
The link between environmental characteristics of neighborhood park and adolescents’ physical activity is poorly understood. Therefore, present study aims to explore the environmental characteristics of the neighbourhood parks that influence physical activity from the perception of overweight adolescents. Participants were selected using criterion purposive sampling. In-depth semi-structured interviews with 33 overweight adolescents between 13 and 17 years old successfully done. Interviews recorded, transcribed and analyzed based on thematic content analysis. The results showed that physical and social environment influenced physical activity and neighbourhood parks usage. It is essential to consider these environmental characteristics in developing physical activity intervention that aim to promote physical activity among overweight adolescents
چكيده
ارتباط مابين مشخصات محيطي پارك محله‌اي و فعاليت جسماني نوجوانان به طور ناكافي درك شد است. بنابراين، مطالعه حاضر درصدد كشف مشخصات محيطي پارك‌هاي محله‌اي است كه بر روي فعاليت جسماني از منظر نوجوانان چاق، تأثير مي‌گذارد. مشاركت‌كنندگان با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند معيار، انتخاب شده‌اند. مصاحبه‌هاي نيمه‌ساخت‌يافته كاملي با 33 نوجوان چاق مابين 13 و 17 سالگي، بطور موفقيت‌آميزي انجام شد. مصاحبه‌ها، ثبت، رونويسي و بر اساس تجزيه و تحليل محتوي موضوعي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه محيطي اجتماعي و فيزيكي بر روي فعاليت جسماني و استفاده از پارك‌هاي محله‌اي، تأثير مي‌گذارد. درنظر گرفتن اين مشخصات محيطي در توسعه مداخلات فعاليت جسماني كه با هدف ارتقاء فعاليت جسماني در ميان نوجوانان چاق صورت مي‌گيرد، ضروري است.
واژگان كليدي: سلامت نوجوانان؛ مشخصات محيطي؛ پارك محله‌اي؛ اضافه وزن؛ فعاليت جسماني.
1- مقدمه
شيوع چاقي در بسياري از كشورها در حال افزايش است. براي انعكاس اين يافته، سازمان بهداشت جهاني (WHO) تخمين زده كه شيوع چاقي در سرتاسر جهان از سال 1980 دو برابر شده است (2011). اين افزايش نه تنها در كشورهاي غربي (سارور و ديلكس، 2012) بلكه همچنين در كشورهاي آسيايي (پون و ديگران، 2004) نيز مشاهده شده است. براي مثال، داده‌ها نشان مي‌دهند كه به طور تقريبي 30% از مردم 18 ساله و مسن‌تر مالزي در حال حاضر اضافه وزن دارند (بررسي يبماري و سلامت ملي مالزيايي‌ها، جلد 2، 2011). اين رواج در سال 1996 بالاتر بود (رامپل و ديگران، 2007) و ادامه يافت تا اينكه به تهديدي براي سلام عمومي تبديل شده است. به علاوه، بررسي بيماري و سلامت ملي مالزيايي‌ها، جلد 2 (2011) مشخص ساخت كه شيوع چاقي در مناطق شهري نسبت به مناطق روستايي، بالاتر است. اين يافته با سطوح فعاليت جسماني سازگار است؛ جمعيت شهري داراي سطح پايين‌تر فعاليت جسماني (2/63%) نسبت به جمعيت روستايي (2/67%) است. بر اساس اين رواج، به نظر مي‌رسد كه افراد مناطق شهري احتمال بيشتري دارد كه چاق شوند و كمتر در فعاليت جسماني مشاركت كنند...