Abstract
Nuclear pore complexes (NPCs) composed of approximately 30 individual nucleoporins form huge macromolecular assemblies in the nuclear envelope, through which bidirectional cargo movement between the nucleus and cytoplasm occurs. Beyond their transport function, NPCs can serve as docking sites for chromatin and thereby contribute to the organization of the overall topology of chromosomes in conjunction with other factors of the nuclear envelope. Recent studies suggest that gene-NPC interactions may promote both transcription and the definition of heterochromatin-euchromatin boundaries. Intriguingly, several nucleoporins were linked to cancer, mostly in the context of chromosomal translocations, which encode nucleoporin chimeras. An emerging concept is that tumor cells exploit specific properties of nucleoporins to deregulate transcription, chromatin boundaries, and essential transport-dependent regulatory circuits. This review outlines new mechanistic links between nucleoporin function and cancer pathogenesis
چکیده
کمپلکس منفذ هسته(NPC) از کپی های زیادی از 30 پروتئین مختلف به نام نوکلئوپورین ها ساخته شده است که از طریق آن ها نقل وانتقال دوجهتی مواد بین هسته و سیتوپلاسم انجام می شود. علی رغم عملکرد انتقالی آن ها, NPC می تواند به عنوان یک لنگر(docking site) برای کروماتین عمل کند و از این طریق همراه با سایر فاکتورهای موجود درپوشش هسته در سازماندهی توپولوژی کلی کروموزوم ها نقش داشته باشد. مطالعات اخیر نشان داده که میانکنش های NPC با ژن ممکن است رونویسی را افزایش دهد و در تعیین مرزهای یوکروماتین – هتروکروماتین نقش داشته باشد. به طور قابل توجهی چندین نوکلئوپورین با سرطان ارتباط پیدا کرده اند به خصوص در موارد ترانس لوکاسیون های کروموزومی که نوکلئوپورین های کایمر را کد می کنند. سلول های توموری از ویژگی های خاص نوکلئوپورین ها استفاده می کنند تا رونویسی , مرزهای کروماتین (هتروکروماتین –یوکروماتین بودن) و محیط های تنظیمی وابسته به انتقال را از تنظیم خارج کنند. این مقاله ارتباط مکانیسمی جدیدی بین عملکرد نوکلئوپورین ها و بیماری زایی سرطان را فهرست می کند.
1-مقدمه
انتقال نوکلئوسیتوپلاسمی که ذاتا با تنظیم بیان ژن در یوکاریوت ها مرتبط است, منحصرا از طریق کمپلکس منفذ هسته (NPC) صورت می گیرد. این مسیرهای ورود و خروج هسته ای از رسپتورهای انتقالی که عضوی از سوپر فامیلی ایمپورتین B هستند ( کاریوفرین ها ) استفاده می کنند و به یک GTPase کوچک Ran یا نوع دیگر ترانس پورتر ها که به کاریوفرینها مرتبط نیستند, ( مانند اکسپورتر mRNA پستانداران TAP-p15/yeast Mex67-Mtr2) نیازمندند. NPCها مجموعه های ماکرومولکولی MDa40-60 با تقارن هشت وجهی هستند....