A quantitative radiochemical measuring procedure was used to investigate soil adhesion on laboratory-made polyvinyl chloride (PVC) surfaces. The materials contained different plasticizers and microstructures. Both the quality and amount of plasticizers and the microstructure affected the cleanability of the PVC samples. The surface topography and structures were examined with a contact angle meter, atomic force microscopy (AFM) and a contact profilometer

چکیده

روش ‌های اندازه‌ گیری رادیو شیمیایی برای بررسی چسپندگی خاک بر روی سطح پلی ‌وینیل ‌کلراید (PVC)های ساخته شده در آزمایشگاه، به کار گرفته شد. این مواد حاوی روان کننده ‌ها و میکروساختار های مختلفی می ‌باشد. هر دو متغیر کیفیت و میزان نرم‌ کننده و میکرو ساختار ها بر روی پاکسازی نمونه ‌های PVC تاثیرگذار هستند. توپوگرافی سطحی و ساختار این مواد را با سیستم سنجش زاویه ‌ی تماس، میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) و پروفایلومتر تماسی مورد آزمایش قرار گرفت.

1-مقدمه

مواد PVC دومین ماده‌ ی پرمصرف پلاستیکی جهان به شمار می ‌رود ]1[. یکی از معایب این مواد تمایل آنها به رسوب کردن است ]2[. به عنوان مثال، ترکیبات محلول در چربی تمایل دارند تا در PVC پخش شوند. مقاومت محصولات PVC در برابر خاک تحت تاثیر هرکدام از ترکیبات فرمول، مانند، نرم‌کننده، پایدارکننده، پرکننده، حجم دهنده، روان‌ کننده، آنتی ‌اکسیدان ‌ها و رنگ قراد دارد. کالتی و همکارانش ]3[ نشان دادند که مقاومت سطوح PVC شدیدا تحت تاثیر نرم‌کننده قرار دارد. اگر از حل‌شدن خاک توسط نرم‌کننده جلوگیری شود مقاومت PVC در برابر خاک افزایش می ‌‌یابد. روش دیگر برای افزایش مقاومت خاک استفاده از روکش تمیزی است که نرم ‌کننده کمتری دارد،. با این وجود باز هم نرم‌ کننده‌ ها می ‌توانند در دمای بالاتر در سطوح پخش شده و باعث رسوب شوند. از سایر پلاستیک‌ ها مانند اورتان، ترکیبات اکرلیک، وینیل اکرلیک و پلی ‌استرها می ‌توان به عنوان روکش استفاده کرد. فعالیت سه‌ گانه‌ ی اورتان، مونومر اکریلیک به همراه اسید کربوکسیلیک باعث افزایش و بهبود مقاومت PVC در برابر خاک می ‌شود...