Abstract
Solid lipid nanoparticles (SLN) were developed at the beginning of the 1990s as an alternative carrier system to emulsions, liposomes and polymeric nanoparticles. The paper reviews advantages—also potential limitations—of SLN for the use in topical cosmetic and pharmaceutical formulations. Features discussed include stabilisation of incorporated compounds, controlled release, occlusivity, film formation on skin including in vivo effects on the skin. As a novel type of lipid nanoparticles with solid matrix, the nanostructured lipid carriers (NLC) are presented, the structural specialities described and improvements discussed, for example, increase in loading capacity, physical and chemical long-term stability, triggered release and potentially supersaturated topical formulations. For both SLN and NLC, the technologies to produce the final topical formulation are described, especially the production of highly concentrated lipid nanoparticle dispersions >30–80% lipid content. Production issues also include clinical batch production, large scale production and regulatory aspects
چکیده
نانودرات چربی (SLN) در آغاز سال 1990 به عنوان یک سیستم حامل جایگزین برای امولسیون ها، لیپوزوم ها، و نانوذرات پلیمری توسعه داده شدند. مقاله مزایا و هم چنین محدودیت های احتمالی SLN برای استفاده در لوازم آرایشی و بهداشتی و فرمولاسیون های دارویی را مرور می کند. ویژگی های بحث شده شامل پایداری ترکیبات اضافه شده، آزادسازی کنترل شده، انسدادکنندگی، تشکیل فیلم بر روی پوست و اثرات بر روی پوست است. به عنوان یک نوع جدید از نانو ذرات چربی با ماتریس جامد، حامل های چربی نانو ساختار (NLC) ارائه شده اند، ویژگی های خاص ساختاری توضیح داده شده است و بهبود آن ها که برای مثال شامل افزایش ظرفیت حمل، پایداری طولانی مدت فیزیکی و شیمیایی، شروع آزادسازی و پتانسیل فرمولاسیون های فوق اشباع موضعی مورد بحث قرار گرفته شده است. برای هر دوی SLN و NLC تکنولوژی های ساخت فرمولاسیون نهایی موضعی، به خصوص تولید دیسپرژن های نانو ذرات چربی، با غلظت بالا و بیش از 30-80% محتوای چربی توضیح داده شده است. همچنین مشکلات تولید شامل تولید در مقیاس بالینی، تولید در ابعاد زیاد و جنبه های نظارتی (مانند وضعیت مواد جانبی یا اثبات پایداری فیزیکی) هستند.
1-مقدمه
در طول 20 سال گذشته تنها یک سیستم حامل جدید که می تواند به عنوان سهم نو آورانه بزرگی در زمینه پوستی به حساب آید وجود داشته است، لیپوزوم ها اولین بار در بازار لوازم آرایشی و بهداشتی در سال 1986 توسط دیور معرفی شدند. پس از چند سال تأخیر، لیپوزوم ها در بازار محصولات دارویی ظاهر شدند. به غیر از مزایای تکنولوژیکی، لیپوزوم ها به عنوان حامل های جدید توجه زیادی را در بین مردم یافت. در طول دو دهه گذشته تنها چند اصول فرمولاسیون دیگر استفاده شده است، مانند میکرو امولسیون، امولسیون های چندگانه، و نیز ذرات جامد (مانند سیستم تحویل میکرواسپانج (MDS)، تالاسفرها). اگرچه هیچ کدام از آن ها بنابه دلایل مختلف کاربرد گسترده ای نیافتند و هیچ کدام از آن ها مانند لیپوزوم ها توجه قابل مقایسه ای کسب نکردند...