عنوان ترجمه شده مقاله: مدل چند بخشی می‌تواند انتقال جزئی یادگیری در یک اندام را بین دسترسی یک دستی و دو دستی توضیح دهد

Multi-limb motor skills, such as swimming and rowing, often involve isolated practice of each limb (unimanual) followed by practice with both limbs together (bimanual). We recently demonstrated that learning a novel load during unimanual reaching is partially, but not completely transferred to the same limb during bimanual reaching (and vice versa), learning can remain hidden and only revealed by the original context, and the ability to learn two conflicting force fields if each was separately associated with unimanual and bimanual reaching (Nozaki et al. 2006). The purpose of the present article is to develop a formal state-space model to conceptualize and interpret these complex experimental results. The model contains three separate compartments for learning, a unimanual-specific, a bimanual-specific, and an overlapping compartment, and the internal state of each compartment is updated context-dependently according to motor errors. The model was able to capture all major aspects of motor learning across these two behaviours and predict further complexities during washout trials when bimanual and unimanual trials are interleaved. We propose that partial, but not complete transfer of motor learning is due to a corresponding partial overlap in neural control processes across these behaviours, and is a general feature of different classes of voluntary motor behaviour, such as postural control, point-to-point reaching, manual tracking and oscillatory movements 

توانایی‌های حرکتی چند اندامی مانند شنا و قایقرانی، اغلب شامل تمرین مجزا با یک اندام (یک دست) بوده و به دنبال آن تمرین با هر دو اندام صورت می‌گیرد (دو دست). ما اخیرا نشان داده‌ایم که یادگیری یک تکلیف جدید در طی دسترسی با یک دست به میزان اندکی اتفاق می‌افتد اما در طی دسترسی با دو دست بطور کامل به همان اندام انتقال نمی‌یابد (و بر عکس)، یادگیری ممکن است پنهان باقی بماند و تنها از طریق بافت اصلی و توانایی یادگیری دو بافت نیروی مخالف که هر کدام مرتبط با دسترسی با یک دست و دو دست باشند، نشان داده شود. هدف از این مقاله توسعه یک مدل وضعیت-فضا به منظور ادراک و تفسیر این نتایج تجربی پیچیده می‌باشد. این مدل شامل سه بخش مجزا می‌باشد، یک بخش ویژه یک دستی، بخش ویژه دو دستی و یک بخش دارای اشتراک (همپوشانی)، و وضعیت درونی هر بخش وابسته به بافت بوده و بر اساس خطاهای حرکتی به روز رسانی می‌شود. این مدل همه‌ی جنبه‌های اصلی یادگیری حرکتی را در طی این رفتارهای دو گانه دربرمی‌گیرد و پیچیدگی‌های بیش‌تری را در طی آزمایش‌های حذف یادگیری در هنگام قرار گرفتن در آزمایش‌های دو دستی و یک دستی نشان می‌دهد. ما فرض نمودیم که تنها بخشی از انتقال یادگیری حرکتی ناشی از یک همپوشانی جزئی متناظر در فرایندهای کنترل طبیعی در طی این رفتارها می‌باشد و یک ویژگی کلی از طبقات مختلف رفتار حرکتی ارادی مانند کنترل وضعیت، دسترسی نقطه به نقطه، پیگردی دستی و حرکات نوسانی می‌باشد.  

یک نوع رایج از تمرینات ورزشی، مهارت‌های تفکیک مجموعه کل بدن به تمرین مجزای مولفه‌های آن می‌باشد. به عنوان مثال، شناگران بطور متناوب طول‌های استخر را با استفاده از یک دست خود شنا می‌کنند در حالی که دست دیگر بطور مستقیم در جلوی بدن و یا در کنار بدن آن‌ها نگه داشته می‌شود. بطور متقابل، تکالیف حرکتی دو دستی در توانبخشی ضربه‌ی آزمودنی‌ها به منظور تسهیل یادگیری اولیه در اندام دچار فلج عضلانی به دنبال تمرین تکالیف یک دستی ویژه با اندام دچار فلج عضلانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ضمن این رویکردهای تمرینی فرض می‌نمایند که مهارت‌های حرکتی که در یک بافت فرا گرفته می‌شوند (تمرین یک دستی یا دو دستی) به اجرای ثانویه در بافت دیگری انتقال خواهند یافت (اجرای دو دستی یا یک دستی)…