عنوان ترجمه شده مقاله: یک بررسی: پیش بینی توسعه فناوری

The term “foresight” has long been used to describe readiness to deal with long-term issues (especially on the part of governments). This term “Technology Foresight” took off in the 1990s, as European, and then other, countries sought new policy tools to deal with problems in their science, technology and innovation systems. Large-scale exercises drew in numerous stakeholders as sources of knowledge and influence, and the prominence of these exercises led to “foresight” being used much more widely to describe futures activities of many kinds. While few new tools and techniques have been developed in these exercises, they represent an unprecedented diffusion of forecasting, planning and participatory approaches to long-term issues. Futures approaches are, in consequence, far more officially acceptable and legitimate than in the past

چکیده

اصطلاح " پیش بینی" از دیرباز برای توصیف آمادگی برای مقابله با مسائل بلند مدت (به خصوص در بخشی دولتی) استفاده شده است. اصطلاح "پیش بینی فناوری" ابتدا در دهه 1990 به کار برده شد؛ که در آن زمان اروپا، و سپس کشورهای دیگر، به دنبال ابزارهای سیاستی جدید برای مقابله با مشکلات موجود در سیستم های علوم، فناوری و نوآوری بودند. عملیات های مقیاس بزرگ،  ذینفعان متعددی را به عنوان منابع دانش به خود جلب کرد و اهمیت این عملیات منجر به آن شد که  "پیش بینی" جهت توصیف فعالیت های آتی مورد استفاده گسترده تری قرار گیرد. در حالی که چندین ابزار و تکنیک های جدید در این عملیات توسعه یافته اند، آنها یک نفوذ بی سابقه ای از پیش بینی، برنامه ریزی و رویکرد مشارکتی به مسائل بلند مدت ارائه کردند. در نتیجه، رویکردهای آتی به مراتب بیشتر نسبت به گذشته قابل قبول و مشروع گردید. 

1-مقدمه

در دهه 1970 و 1980، در مطالعات آتی واحد علوم تحقیقات سیاست (SPRU) در دانشگاه ساسکس مشغول به فعالیت بودم. اغلب کارها اداری و پشت میزی بود. من خوش شانس بودم که در کنار بسیاری از محققان خلاق و روشنگر در جهان که به فرآیندهای نوآوری می پرداختند بودم و در این راستا، من به سرعت در حیطه مطالعات نوآوری غوطه ور شدم. از اواسط دهه 1990، من در موجی از فعالیت پیش بینی تکنولوژی وارد شدم. در این دوره نیز با گروه و شبکه های بزرگی از افراد تعامل داشتم. دیدگاه من به ناچار با این تجارب شکل گرفت، هر چند که تلاش می کردم از طریق بررسی ادبیات و بحث با سایر علما به آنها اعتبار ببخشم. محققان نوآوری در SPRU یک نقش مرکزی را در تغییر اصطلاحات ایفا کردند و در واقع موج فعالیت های پیش بینی که در سراسر جهان وجود دارد را تقسیم بندی نمودند. در اوایل دهه 1980، جان ایروین و بن مارتین به بررسی استفاده از روش آتی سیاستگذاری علم و فن آوری پرداختند...