عنوان ترجمه شده مقاله: یک چارچوب امنیتی با قابلیت حفظ حریم، برای اینترنت اشیاء آگاه از اجتماع

As smart objects are getting part of our personal space, the new associated services must tackle both, the inherent requirements of IoT and the needs of citizens using such services. Security, trust and privacy concerns are the cornerstone requirements of a social Internet of Things, where users want to share and obtain information in a huge opportunistic environment of connected devices and services. The paper presents an IoT security framework, being devised in the scope of SOCIOTAL EU project, which is based on the Architecture Reference Model (ARM) of IoT-A EU project. The framework extends the traditional ARM putting strong emphasis on security, trust and privacy concerns in order to cope with more opportunistic and secure sharing models required in a social-aware IoT scenarios, where users can set up dynamically communities and bubbles of devices and users

چکیده

با توجه به اینکه امروزه اشیاء هوشمند به بخشی از فضای شخصی روز مره ما انسان‌ها بدل گردیده اند، خدمات مربوطه جدیدی باید به منظور پاسخ به نیازمندی های ذاتیِ IoT (اینترنت اشیاء) و نیازمندی شهروندانی که از چنین خدماتی استفاده می کنند شکل گیرد. امنیت، اعتماد و حریم را می توان نیازمندی های اساسی در یک اینترنت اشیاء اجتماعی دانست؛ اینترنت اشیاء اجتماعی، جایی است که کاربران قصد اشتراک گذاری و گرد آوری اطلاعات را در یک محیط فرصت طلبانه بزرگی از دستگاه ها و خدمات بهم متصل درند. در این مقاله، یک چارچوب امنیتی IoT را ارائه می دهیم که در پروژه SOCITAL EU پیاده سازی شده و مبتنی بر مدل معماری مرجع (ARM) در پروژه IoT-A EU می باشد. این چارچوب، یک مدل توسعه یافته از چارچوب ARM بوده و تأکیدی قوی بر روی امنیت، اطینان و حریم دارد، به گونه ای که بتواند خود را با مدل‌های اشتراک گذاریِ ایمن و فرصت طلبانه که در سناریوهای IoT آگاه اجتماعی وجود دارد وفق دهد، چرا که در این محیطی که سرشار از کاربران و دستگاه ها می باشد، کاربران به شکلی پویا با هم ارتباط دارند.

1-مقدمه

در اینترنت اشیاء (IoT)، فناوری های زیادی با هم ادغام شده و طیف وسیعی از اشیاء و چیزهایی که در اطراف ما وجود دارند، از طریق یک شمای آدرس دهی انحصاری و پروتکل های ارتباطی استاندارد می توانند با همدیگر تعامل داشته و با همسایه های خود مشارکت داشته تا به اهدافی مشترک دست پیدا کنند [2]. این روند نو ظهور، همراستا با توسعه سراسری دستگاه های سیاری اعم از اسمارت فون ها و تبلت ها، باعث تغییر روش مبادله اطلاعات و ارتباط افراد با محیط پیرامون خود گردیده و شهرها را به شهرهایی هوشمند مبدل ساخته است. این اکوسیستم های اولیه، متشکل از حسگرها، دستگاه های هوشمند و تجهیزاتی بوده که می توانند از راه دور مورد نظارت قرار گرفته و به وسیله کاربران و یا خدمات ابری مورد دسترسی قرار گیرند و این مسئله منجر به پیدایش نسل جدیدی از محیط های هوشمند و فراگیر گردیده است...