دانه گرده بدست آمده از زنبور عسل، به علت خواص دارویی­اش از زمان باستان بسیار شناخته شده بوده است. امروزه به طور فزاینده­ای به عنوان مکمل غذایی و مخصوصاً به عنوان کاهنده اثرات پیری به کار می­رود. هدف از این مطالعه سنجش ترکیب شیمیایی، محتوی فنولی، محتوی فلاونوئیدی، فعالیت آنتی اکسیدانی و فعالیت آنتی باکتریالی گرده­های گیاهان زیتون و خرما بود. مقدار رطوبت، پروتئین، لیپیدها، قند تام، فیبر خام و مواد معدنی، همچنین مقدار فعالیت بوسیله روش جاروب کنندگی رادیکال­های آزاد DPPH تعیین شد. محتوی میانگین رطوبت، پروتئین و قند به ترتیب 5 %، 20/21 % و 50/47 % گزارش شد و عناصر معدنی غالب  شامل فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم بودند. محتوی اجزای فنولی و فلاونوئیدی تام به ترتیب 422 ppm و 50/130 ppm بیان شد، مثل کوئرسیتین. بیشترین فعالیت جاروب کنندگی رادیکال­های آزاد DPPH با EC₅₀ نشان داده شد. همچنین در این مطالعه، تاثیر حضور دانه­های گرده مختلف بر روی رشد باکتری­ها، بسته به نوع میکرواورگانیسم و گرده به کار رفته مورد تایید قرار گرفت. گرده­های زیتون فعالیت آنتی­اکسیدانی بالایی را نشان داد که احتمالاً به علت وجود اجزای فنولیک در دانه گرده بود.

دانه گرده از سلول­های تولید مثلی گیاه است. زنبور­های عسل و حشرات دیگر، باد و آب از عوامل گرده­افشانی گیاهان هستند که وسیله انتقال گرده از پرچم به مادگی می­باشند. زنبور­های عسل دانه­های گرده را از نوشجای گیاهان با اضافه کردن قند­هایی به هم می­چسبانند و سپس آنها را بسته­بندی کرده و بوسیله مو­های پاهای عقبی به سمت کلونی انتقال می­دهند. نقش و اهمیت دانه گرده برای حفظ کلونی­ زنبور­های عسل غیر قابل اقماض است. زنبور­های عسل از دانه گرده در رژیم غذایی خود و همچنین تغذیه لارو­ها استفاده می­کنند. زنبور­های عسل دانه گرده را بوسیله پاهایشان در شانه­های عسل قرار می­دهند و سپس آنها را توسط عسل می­پوشانند. زنبورداران به این ذخیره دانه گرده، نان زنبور عسل (bee bread) گویند. مشخص شده که مقدار متوسط 145 میلی­گرم از دانه گرده برای پرورش یک زنبور کارگر لازم است. دانه گرده، مثل بقیه محصولات مربوط به زنبور­داری توجه زیادی را به خاطر خصوصیات درمانی از قبیل اثرات آنتی­باکتریال، ضد سرطانی و تعدیل کننده سیستم ایمنی می­طلبد...