Abstract
Economic growth since 1965 has varied inversely with the share of natural capital in national wealth across countries. Four main channels of transmission from abundant natural resources to stunted economic development are discussed: (a) the Dutch disease, (b) rent seeking, (c) overconfidence, and (d) neglect of education. Public expenditure on education relative to national income, expected years of schooling for girls, and gross secondary-school enrolment are all shown to be inversely related to the share of natural capital in national wealth across countries. Natural capital appears to crowd out human capital, thereby slowing down the pace of economic development
چکیده
رشد اقتصادی از سال 1965 تغییر معکوسی را با سهم سرمایه طبیعی در ثروت ملی کشورها داشته است. چهارمسیر اصلی گذار از منابع طبیعی فراوان به توسعه اقتصادی عقب مانده مورد بررسی قرار می گیرند: الف) بیماری هلندی، ب) جستجوی منافع، پ) اعتماد به نفس بیش از حد و ت) نادیده گرفتن آموزش. ثابت شده است که مخارج عمومی تحصیلات و آموزش نسبت به درآمد ملی، سالهای پیش بینی شده برای مدارس دختران و نرخ ورود ناخالص به دبیرستان همگی رابطه معکوسی را با سهم سرمایه طبیعی در ثروت ملی کشورها دارند. سرمایه طبیعی ظاهرا بر سرمایه انسانی می چربد و بدین ترتیب سرعت توسعه اقتصادی را کند می کند.
اگر ... درآمد نفت بخوبی مدیریت شود، می تواند آموزش دهد، درمان کند و شغل هایی را برای ... مردم بیافریند. ولی نفت شامل هم ریسک ها و هم منافع می شود. کشورهای در حال توسعه به ندرت از پول نفت برای بهبود زندگی اکثریت شهروندان یا تولید رشد اقتصادی پایدار استفاده کرده اند. بیشتر درآمدهای نفت سبب انحرافات فلج کننده اقتصادی شده است و صرف پروژه های پرزرق و برق، سلاح و سفرهای خرید پاریس برای افسران دولت گردیده است.
-1مقدمه
در بیشتر کشورهایی که غنی از نفت، مواد معدنی و دیگر منابع طبیعی هستند، رشد اقتصادی در طی این دوره طولانی معمولا کندتر از دیگر کشورهایی است که موهبت های کمتری دارند. مثلا در نیجریه با همه ثروت نفتی اش، سرانه تولید ناخالص ملی امروز بیشار از مقدار آن در زمان استقلال 1960 نیست. تنها نیجریه نیست. از 1965 تا 1998 ، سرانه رشد GNP در ایران و ونزوئلا بطور میانگین 1 درصد در سال، 2- درصد در لیبی، 3- درصد در عراق و کویت و 6- درصد در قطر (1970-1995) بود (برای شش کشور دیگر اوپک به بانک جهانی ، 2000 مراجعه شود). در کل برای اوپک، سرانه GNP درطی 1965-1998 حدود 3/1 درصد کاهش یافت در مقایسه با 2/2 درصد میانگین سرانه رشد در همه کشورهای با درآمد کم و متوسط. شاه فیصل عربستان سعودی (1964-1975) گفت که به ندرت شگفت زده شده است: در یک نسل ما از شترسواری به کادیلاک سواری رسیدیم. به این روشی که ما پول را هدر می دهیم، می ترسم نسل بعد دوباره به شترسواری روی بیاورد…