چکیده

سرطان کلورکتال دومین سرطان بدخیم رایج در میان مردان و زنان ایالات متحده ­ی امریکا است و دوره ­ی پنج ساله­ ی رهایی از بیماری، با وجود پیشرفت های اخیر در شیمی درمانی و عوامل هدفمند، ناچیز می­باشد. نقطه­ ی اتکای درمان بیماریهای پیشرفته بوسیله­ ی شیمی درمانی با مواد آلوده کننده­ ی سلولی شامل 5-UF، irinotecan و oxaliplatin می­باشد. تایید USFDA و معرفی درمانهای هدفدار شامل cetuximab و panitumumab ( آنتی بادیهای منوکلونال با هدف فاکتور رشد اپیدرمی) و bevacizumab ( آنتی بادی منوکلونال با هدف فاکتور رشد عروق اپیتلیال) ، متوسط میزان بقائ را در بیماران مبتلا به سرطان بدخیم کلورکتال در طول دوره­ای 24 ماهه بهبود بخشید. به طور واضح، داروهایی بهتر و کارآمدتر مورد نیاز می­باشند، و داروهای اختصاصی برای اهداف خاص، آینده­ی درمان سرطان را می­سازد. با این وجود، پیشرفتهای سریعی در حال بدست آمدن هستند، که احتمالا آینده­ ی مدیریت و برنامه ریزی درمان سرطان بدخیم کورکتال را تغییر خواهد داد. به هر ترتیب، حضور نشانگرهای زیستی برای استفاده در عوامل هدفدار، در زیر مجموعه­ ی جمعیتی که از این روش درمانی بهره خواهند برد، بعنوان اشکالی بزرگ باقی خواهد ماند. در این مقاله، ما عواملی را که در فاز 1 و 2 ساخت کلینیکی هستند و اختصاصا برای EGFR و مسیرهای متابولیکی که در پی آن راه می­افتند را، بررسی می­نماییم.
1-مقدمه

سرطان روده­ ی بزرگ یا کلورکتال دومین دلیل عمده ­ی مرگ و میرها بواسطه­ ی سرطان در ایالات متحده می­باشد. جامعه­ی سرطان امریکا، تخمین زده است در سال 2011 حدود 141210 نفر مبتلا به این سرطان تشخیص داده شده ­اند، که از این میان، 49380 نفر در اثر بیماری از پای درآمده­ اند. در طی چند دهه­ ی گذشته، بروز بیماری و مرگ و میر ناشی از آن کاهش یافته است. درمان سرطان کلورکتال به شکل آزمایشی بوسیله­ ی مجموعه­ ای از عوامل شامل یک عامل شیمیایی منفرد تا ترکیب چند عامل درمانی سیتوتوکسیک و عوامل اختصاصی هدفدار وجود دارد. ....

میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید.