چکیده

سیستم های منابع آب برای تجزیه و تحلیل سیستم و تئوری کنترل بهینه یک زمینه آزمایشی چالشی ارائه میدهند. پیچیدگی ذاتی سیستم های فیزیکی، که در اثر عدم اطمینان شدید بسیار غیر خطی هستند، آمیخته با زمینه اجتماعی و اقتصادی ارزش انباشته است که در آن تصمیم گیری در سیستم باید در نظر گرفته شود . مدل ریاضی و الگوریتم را باید در چارچوب روش شناختی در نظر گرفت ، که در آن به مشارکت و رویکردهای متقابل انضباطی نقش مرکزی داده می شود. در این مقاله روش یکپارچه و برنامه ریزی مشارکتی (PIP) توسعه یافته توسط نویسندگان به عنوان یک رویکرد روش شناختی بالقوه به برنامه ریزی و مدیریت سیستم های آب موثر و کارآمد ارائه شده است. منابع اطلاعاتی بسیار زیادی برای ترکیب تکنیک های کنترل سنتی با اولویت و جنبه های ذهنی تصمیم گیری داده شده است. نقش کلیدی سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری چند هدفه (MODSS) نیز به عنوان راهی برای پل زدن شکاف میان تئوری و عمل تاکید شده است.

1-مقدمه

مدیریت یکپارچه منابع آب (IWRM، [15]) به عنوان یک جایگزین قابل قبول برای سبک مدیریت بالا به پایین است که در گذشته فاجعه تحت سلطه داشته است. IWRM در به رسمیت شناختن پیچیدگی ذاتی عوامل به هم پیوسته بیوفیزیکی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی استوار است که تنها میتوان با  ترکیب و یکپارچه سازی ایده های سازنده مشارکت و توانمند سازی با روش های مهندسی متقابل انضباطی به آن پرداخت. درگیری های آب  ارزشمند هستند و به لحاظ فنی  بی طرفانه نیست ، و به این ترتیب آنها  را نمی توان در به شکل  کاملا عقلانی حل کرد: وجود ترکیبی از استفاده متعدد از آب ها و منافع قوی در مدیریت منابع آب، هر دو در داخل و بین دولت ها، نیاز به مشارکت فعال اعضا در هر مرحله از فرایند تصمیم گیری، از شناسایی ساختار اولویت های خود تا مذاکرات از تصمیمگیری قابل اجرا است. از سوی دیگر، با وجود بسیاری از تصمیم گیری های جایگزین و عدم قطعیت در اثر آینده نیاز به یک رویکرد سیستماتیک و رسمی که از طریق آن جالب ترین تصمیمات (پارتو کارآمد نامیده میشود) که اثرات آنها به نحوی حول و حوش اتفاقات گذشته ارزیابی شده است، وجود دارد...

میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید.