A total number of 14 valid species of Diphyllobothrium tapeworms have been described in literature to be capable of causing diphyllobothriosis, with D. latum being the major causative agent of all human infections. However, recent data indicate that some of these infections, especially when diagnosed solely on the basis of morphology, have been identified with this causative agent incorrectly, confusing other Diphyllobothrium species with D. latum. Another widely distributed species, D. dendriticum, has never been considered as a frequent parasite of man, even though it is found commonly throughout arctic and subarctic regions parasitizing piscivorous birds and mammals. Recent cases of Europeans infected with this cestode called into question the actual geographic distribution of this tapeworm, largely ignored by medical parasitologists

On the basis of revision of more than 900 available references and a description and revision of recent European human cases using morphological and molecular (cox1) data supplemented by newly characterized D. dendriticum sequences, we updated the current knowledge of the life-cycle, geographic distribution, epidemiological status, and molecular diagnostics of this emerging causal agent of zoonotic disease of man

emerging causal agent of zoonotic disease of man

The tapeworm D. dendriticum represents an example of a previously neglected, probably underdiagnosed parasite of man with a potential to spread globally. Recent cases of diphyllobothriosis caused by D. dendriticum in Europe (Netherlands, Switzerland and Czech Republic), where the parasite has not been reported previously, point out that causative agents of diphyllobothriosis and other zoonoses can be imported throughout the world. Molecular tools should be used for specific and reliable parasite diagnostics, and also rare or non-native species should be considered. This will considerably help improve our knowledge of the distribution and epidemiology of these human parasites

مقدمه: از کل 14 گونه اثبات شده از انگل دیفلوبوتریوم که توصیف شده­اند و می­توانند باعث دیفلوبوتریوزیس شوند، لاتوم یکی از مهمترین عوامل عفونت انسانی است. اگر چه که برخی از اطلاعات عنوان می­کنند که برخی از این عفونت­ها به درستی تشخیص داده نمی­شوند به خصوص وقتی تنها براساس شکل مرفولوژیک انگل تشخیص داده شوند. دیگر گونه­ های دیفلوبوتریوم می­توانند با گونه لاتوم اشتباه گرفته شوند. یکی دیگر از گونه ­های شایع این انگل دندرتیکوم است که هرگز به عنوان یک انگل شایع در انسان­ها تلقی نمی­شود و فقط در مناطق شمالی و تحت شمالی در پرندگان ماهی­خوار و پستانداران به عنوان یک انگل شایع محسوب می­شود. موارد اخیر آلودگی با این سستود این سوال را به وجود آورده است که توزیع جغرافیایی این کرم نواری به چه شکلی است؟ چیزی که به طور عمده توسط انگل شناسان نادیده گرفته شده است.

روش و نتایج: ما بر اساس تجدید نظر بیش از 900 رفرنس در دسترس و توصیف موارد اخیر در اروپا با استفاده از روش های مرفولوژی و مولوکولی (cox1) که جدیدترین ویژگیهای دندرتیکوم را توصیف می­کند، اطلاعات موجود خود را از چرخه زندگی، توزیع جغرافیایی، وضعیت اپیدمیولوژیکی و تشخیص مولوکولی این عامل بیماری زئونوتیک( مشترک بین انسان و حیوان) به روز کردیم.

نتیجه: کرم نواری دندرتیکوم به عنوان یک مساله ای که نسبت به آن غفلت پیش آمده و قادر است به صورت جهانی گسترش یابد شناخته می­شود. موارد اخیر دیفلوبوتریوزیس ایجاد شده به وسیله دندرتیکوم در اروپا (هلند، سوئیس و جمهوری چک)، که این جاها قبلا مواردی گزارش نمی­شد، به دلیل اینکه می­تواند دیفلوبوتریوزیس یا سایر بیماریها را ایجاد کند اهمیت دارد. روشهای مولکولی برای بالابردن ویژگی و قابلیت اطمینان تشخیص باید به کار برده شوند و کونه­های نادر یا غیر بومی هم باید درست تشخیص داده شوند، این مساله می­تواند کمک قابل توجهی به شناخت ما از توزیع جغرافیایی و اپیدمیولوژی این انگل انسانی بنماید.