چکیده

دیوار کامپوزیت ورق فولادی دو جداره – بتن با مقاومت زیاد (DSP-HSCW)، یک سیستم باربر جانبی جدید به صورت ستون فولادی به عنوان المان مرزی و پر شده با بتن (CFST) می باشد. دیوار خصوصیات مقاومت و سختی بتن با عملکرد بالا (HSC) را با شکل پذیری ورق فولادی ترکیب می کند. جهت بررسی پاسخ سیستم DSP-HSCW تحت بارگذاری ثقلی، مجموعه ای از آزمایشات انجام شده اند. پارامترهای بررسی شده در آزمایشات شامل نسبت بار محوری (بار محوری اعمالی به ظرفیت باربری) و نسبت فاصله کلاف میانی به ضخامت صفحه فولادی می باشد. نتایج آزمایش نشان داده است که بر خلاف دیوار های HSC متداول، نمونه های دیوار مقاومت بالا و همچنین ظرفیت شکل پذیری بسیار خوبی را از خود نشان داده اند. نمونه ها با نسبت ارتفاع به عرض زیاد رفتار خمشی غالب را به وسیله اثر طره ای از خود نشان داده اند. مود اصلی گسیختگی، مود محوری-خمشی می باشد که به وسیله کمانش موضعی صفحات فولادی ناشی از خرد شدن فشاری بتن در داخل دیوار مشخص می شود. نسبت بار محوری –ظرفیت بار تاثیر قابل توجهی بر مقاومت و ظرفیت تغییر شکل سیستم DSP-HSCW دارد. جهت بهبود ظرفیت تغییر شکل جهت برآورده کردن  تقاضای خاص، بایستی نسبت فاصله کلاف میانی به ضخامت صفحه فولادی را کاهش داد. این مقاله علاوه بر پایگاه داده تحقیقاتی موجود، بر روی عملکرد سیستم DSP-HSCW تحت تقاضا های جانبی و ارائه نگرشی ارزشمند بر روی عملکرد چنین سیستمی، تمرکز خواهد کرد.

-1مقدمه

از دیوار های برشی بتنی مسلح (RC) به عنوان سیستم باربر جانبی اصلی ساختمان ها در نواحی با لرزه خیزی زیاد استفاده شده است. خصوصیات دیوارهای برشی RC بر روی پاسخ ساختمان ها غالب شده و در نتیجه، مقدار حدی حداکثر نسبت بار محوری به ظرفیت باربری در آیین نامه های لرزه ای جهت تضمین شکل پذیری مناسب و سطح ظرفیت تغییر شکل دیوارهای RC مشخص شده است. افزایش ارتفاع ساختمان منجر به افزایش تقاضای بار ثقلی بر روی دیوارهای RC در طبقات پایین تر شده که در نتیجه جهت رسیدن به مقدار حدی نسبت بارمحوری به ظرفیت باربری، مقاطع در این طبقات با ابعاد بیشتری طراحی می شوند. یک روش موثر جهت کاهش ضخامت دیوار، استفاده از بتن با مقاومت بالا (HSC) می باشد. با این حال، مشکل HSC تمایل به رفتار ترد تر آن نسبت به بتن با مقاومت معمولی پس از رسیدن به مقاومت حداکثر می باشد…