پر واضح است که رسانه های اجتماعی منبعی مهم و منحصر به فرد برای کاوش در روابط و گفتار خودانگیخته بین افراد هستند. با این حال تحلیل داده ها در رسانه های اجتماعی امری دشوار است، زیرا رویکرد های موجود در این حوزه، ساده و کارآمد نیستند. در مطالعه حاضر، بعد از اشاره به دیدگاه ها و چشم انداز های فعلی در مورد تحلیل رسانه های اجتماعی، به استراتژی های روش شناختی موجود و محدودیت های آنها اشاره شده است. در نهایت در مورد ارزش و سودمندی انتخاب رویکردی شامل روش های مرکب برای تحلیل رسانه های اجتماعی بحث کرده و به مثال هایی در مورد نقش اکتشافی که این روش از طریق پژوهش در زمینه یک مورد واقعی ایفا می کند، اشاره کرده ایم: نظارت یک ساله بر گفتمان های خودانگیخته زنان ایتالیایی در رسانه های اجتماعی در مورد اختلال کمبود میل جنسی (HSSD).

1- مقدمه

ظهور رسانه های اجتماعی باعث بروز تحولی جدی در نحوه برقراری ارتباط مردم با کامپیوتر ها و گوشی های تلفن همراه شده است (کالمن، 2010)؛ همانطور که تورکلی (2011) معتقد است : "در ابتدا ارتباطات آنلاین به عنوان جایگزینی برای ارتباطات رو در رو تلقی می شدند .... بعد از آن شبکه کشف شد- جهان ارتباطات به نحو منحصر به فرد و بی نظیری  با زندگی پرمشغله و پر هیاهوی انسان امروز سازگار شد. اکنون ما برای فرار از تنهایی به دنبال شبکه هستیم، حتی اگر از آن برای کنترل شدت ارتباطات خود استفاده کنیم." در واقع، رسانه اجتماعی نوعی فضای مجازی است که در بطن آن افراد تجربه مطلوبی داشته (موری و همکاران، 2011)، تجربه های جدیدی خلق کرده و در مورد تجارب، ارزش ها و عقاید خود به بحث و گفتگو می پردازند (اسپینوزا و جوونن، 2011؛ گونزالس و هانکوک، 2011). از یک طرف، این فضاهای مجازی زمینی حاصل خیز برای به اشتراک گذاری اطلاعات با دیگران، برقراری روابط دوستی و حتی روابط صمیمی است که این روابط صمیم و نزدیک به سبب علائق و ارزش های مشترک میان افراد شکل می گیرند (هووارد، 2002؛ اسمیت، 2010؛ بارگ و مک کنا، 2004)…

میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید.