چکیده

پوشش­ های زیست فعال بر روی ایمپلنت­ های فلزی اتصال بین پروتز و بافت استخوانی را تسهیل می­کند، و پایداری طولانی مدت و یکپارچگی ایمپلنت را افزایش می­دهد. متن این مقاله اشاره به این دارد که تکنولوژی­ های رایج پوشش ­دهی، چسبندگی کافی پوشش بر روی ایمپلنت را فراهم می­کند. یک برنامه ­ی پردازش، توسعه داده شد که واکنش­ها را به حداقل رسانده و پوشش­ های نازکی را بر روی زیر لایه تولید می­کند. هیدروکسی آپاتیت و پوشش ­های کلسیم فسفات دوفازی (ترکیبی از هیدروکسی آپاتیت و تری کلسیم فسفات) بر روی ایمپلنت استینس استیل 316L با استفاده از یک روش پوش ش­ده ی غوطه وری (dip-coating method) ساده، اعمال شد. قبل از پوشش ­دهی سطوح زیر لایه غیر فعال بودند. ایمپلنت­های پوشش داده شده با روش غوطه­وری در مرحله بعد در دماهای مناسب برای ایجاد چسبندگی پوشش با زیر لایه تحت عملیات حرارتی قرار گرفتند. ایمپلنت­های پوشش داده شده با استفاده از تفرق اشعه ایکس، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آزمون چسبندگی مشخصه ­یابی شدند. نتایج نشان می­دهد که پوشش­های هیدروکسی آپاتیت پوشش داده شده به روش غوطه­ وری و پوشش­ های دو فازی با ضخامت حدود 5-7 میکرون به شدت به زیر لایه­ های استینس استیل 316L می­چسبند.

1-مقدمه

علاقه قابل توجهی به هیدروکسی آپاتیت زیست فعال به خاطر شباهت شیمیایی آن به مواد معدنی کلسیم فسفات در بافت سخت بیولوژیکی، و توانایی آن در تشکیل یک پیوند قوی با استخوان وجود دارد...

 میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید