Abstract
This study mainly aims at showing that the compatibilizing effect of organically modified nanoclay particles in 80/20 polyethylene (PE)/polyamide (PA) immiscible blends with nodular morphology, is strongly influenced by the rheological behavior and molecular characteristics of both polymers. Four PE/PA blend couples, based on two polyethylenes and two polyamides with different molecular characteristics and properties, were filled at various clay fractions and investigated using SEM, TEM, XRD and rheometrical techniques. The results show that there is no compatibilizing effect of clay when a high viscosity polyamide and/or a low viscosity polyethylene are used. The role played by the molecular characteristics of both polyamide and polyethylene chains in the structure and properties of the interphase was discussed. At last, the viscoelastic properties of PE/PA blends were shown to be significantly influenced by clay addition and content, through various mechanisms which involve changes in dispersed phase interfacial area, in blend morphology, in clay localization and in interphase structure
چکیده
هدف از این مطالعه نشان دادن وابستگی اثر سازگارکنندگی نانو رُس اصلاح شدة آلی در مخلوط های امتزاج ناپذیر 80/20 پلی اتیلن (PE)/ پلی آمید (PA) با مورفولوژی گره دار به رفتار رئولوژیکی و خصوصیات مولکولی هر دو پلیمر بود. 4 مخلوط PE/PA، مبتنی بر دو پلی اتیلن و دو پلی آمید با خصوصیات مولکولی و خواص مختلف، با مقادیر مختلف رُس پر شد و با استفاده از روش های SEM، TEM، XRD و رئو متری آنالیز شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در زمان استفاده از یک پلی آمید با ویسکوزیتة بالا یا یک پلی اتیلن با ویسکوزیتة پایین اثر سازگارکنندگی رُس مشاهده نمی شود. نقش خصوصیات مولکولی زنجیرهای پلی آمید و پلی اتیلن در ساختار و خواص فاز میانی شرح داده شد. در نهایت، از طریق مکانیزم های مختلف که تغییرات در مساحت سطح مشترک فاز دیسپرس شده، مورفولوژی مخلوط، محل قرارگیری رُس و ساختار فاز میانی را شامل می شود، اثر افزودن رُس و مقدار آن روی خواص ویسکو الاستیک مخلوط های PE/PA نشان داده شد.
1-مقدمه
پایدارسازی سیالات امتزاج ناپذیر با استفاده از ذرات کلوئیدی موضوع جدیدی به حساب نمی آید و به اوایل قرن بیستم بر می گردد، زمانیکه Pickering نشان داد که ذرات جامد ریز می تواند باعث پایدارسازی دو فاز مایع امتزاج ناپذیر با ویسکوزیتة پایین شود [1]. Aveyard و همکاران [2] آماده سازی و خواص آمولسیون های مایعات با وزن مولکولی پایین پایدار شده با کلوئیدهای بین سطحی را بررسی کردند...