Abstract
Water extracts that were obtained from the shoots and roots of Glycine max were used to determine their allelopathic potential in relation to the germination and seedling growth of the weed species (Sorghum halepens L.) and (Secale cereale L.), in laboratory bioassays. The shoots and roots of G. max were soaked separately in distilled water in a ratio of 1:1 (w/v) for 24 h in order to prepare the aqueous extracts. Distilled water was used as the control. The seeds of the target species were germinated in Petri dishes and counted daily for up to 7 days. The G. max shoot extract (100%, 75%, and 50%) decreased the seed germination of S. halepense and S. cereale. The shoot extract caused the most reduction in the germination index and germination speed in S. halepense. The mean LC50 value of G. max shoot and root extracts in relation to the germination inhibition of S. cereale was 40% and 38%, respectively, and 43% and 41%, respectively, in S. halepense. All four concentrations of the shoot extract proved to be more phytotoxic than the root extract, reducing the root length of all four species, while the root extract decreased the root length of S. cereale at the 100% concentration. The S. halepense seeds were more sensitive regarding germination, as compared to S. cereale. The shoot aqueous extract of G. max was more phytotoxic, as compared to the root aqueous extract, even at the lowest concentration (25%).
چکیده
عصاره های آبی بدست آمده از ساقه ها و ریشه های Glycin max که برای مشخص شده پتانسیل آللوپاتیکی شان در رابطه با جوانه زنی و رشد گیاهچه های علف های هرز در زیست سنجی آزمایشگاهی ، مورد آزمایش قرار گرفتند. ساقه و ریشه G.max بطور جداگانه در آب مقطر با نسبت 1:1 (w/v) به مدت 24 ساعت به منظور آماده سازی عصاره آبی خیسانده شدند. آب مقطر نیز بعنوان شاهد استفاده شد. بذرهای گونه های مورد نظر در پتریدیش جوانه زدند و روزانه بمدت 7 روز شمارش شدند. عصاره ریشه G.max (50، 75 و 100%) باعث کاهش جوانه زنی بذر S. halepense و S. cereale. شد. مقدار متوسط LC50 عصارههای ریشه و ساقه G.max در رابطه با مهار جوانه زنی S.cereale به ترتیب 40 و 38% و در S.halepense به ترتیب 43 و 41 % بود. همه چهار غلظت عصاره دارای فیتوتوکسینی بیشتری نسبت به عصاره ریشه دارد و کاهش طول ریشه در هر چهار گونه نشان داده شد. در حالی که عصاره ریشه باعث کاهش طول ریشه S.cereale در غلظت 100% را نشان داد. دانه های S.halepense دارای حساسیت بیشتری در مقایسه با S.cereale در مورد جوانه زنی داشتند. عصاره آبی ساقه G.max دارای فیتوتوکسینی بیشتری در مقایسه با عصاره آبی ریشه، حتی در پائینترین غلظت (25%) بود.
1-مقدمه
آللوپاتی پتانسیلی برای کنترل علف های هرز از طریق تولید و رهاسازی مواد شیمیایی آللوپاتیک از برگ ها، گل ها، دانه ها، ساقه ها، ریشه ها مواد زنده گیاهی و یا تجزیه شده میباشد. در حال حاضر آللوپاتی یک چالش و مواد شیمیایی آللوپاتیک یک منبع میباشند. آللوپاتی بعنوان یک استراتژی طبیعی در محافظت گیاهان در برابر دشمنان زیست محیطی و گیاهان رقابت کننده میباشد.این فرآیند شامل متابولیت های ثانویه گیاه است و بعنوان مواد شیمیایی آللوپاتیک (آللوکمیکال) نامیده میشوند...