Virtualization has rapidly become a go-to technology for increasing efficiency in the data center. With virtualization technologies providing tremendous flexibility, even disparate architectures may be deployed on a single machine without interference. Awareness of limitations and requirements of physical hosts to be used for virtualization is important. This paper reviews the present virtualization methods, virtual computing software, and provides a brief analysis of the performance issues inherent to each. In the end we present testing results of KVM-QEMU on two current Multi-Core CPU Architectures and System Configurations

چکیده

مجازی سازی در حال تبدیل شدن به یک فناوری روز برای افزایش کارایی و عمکلرد در مرکز داده هاست. با فناوری های مجازی سازی که انعطاف پذیری بالایی را در اختیار می گذارند، حتی ساختار های مجزا و متفاوت را می توان بر روی یک تک ماشین بدون تداخل مورد استفاده قرار داد. آگاهی از محدودیت ها و ملزومات میزبان های فیزیکی مورد استفاده برای مجازی سازی بسیار مهم است. این مقاله به بررسی و مرور روش های مجازی سازی فعلی، نرم افزار رایانشی مجازی پرداخته و  تحلیل مختصری را از مسائل عملکرد مربوط به هر کدام در اختیار می گذارد. در نهایت، نتایج آزمایش KVM-QEMU بر روی دو معماری  سی پی یوی چند هسته ای  و پیکر بندی های سیستم ارایه می شود.

1-مقدمه

مجازی سازی یک مکانیسمی است که امکان اجرا و تنظیم مستقل و مجزای کد ها را از مجموعه کد های دیگر به یک کامپیوتر فیزیکی می دهد. این خود به یکی از چهار روش صورت انجام می شود. هر روش کدی را برای اجرا همراه با انتزاعی سازی  فراهم کرده و از این روی اثر متقابل را با میزبان فیزیکی محدود می کند. به این طریق مجازی سازی پتانسیل این را دارد که به یک میزبان فیزیکی امکان دهد تا  توانایی چند میزبان را داشته باشد که به طور مستقل از هم عمل می کنند. مزیت می تواند به صورت ناگهانی باشد…