The stress hormone corticosterone acts via two receptor types in the brain: the mineralocorticoid (MR) and the glucocorticoid receptor (GR). Both receptors are involved in processing of stressful events. A disbalance of MR:GR functions is thought to promote stress-related disorders. Here we studied the effect of stress on emotional and cognitive behaviors in mice with forebrain-specific inactivation of the MR gene (MR(CaMKCre), 4 months old; and control littermates). MR(CaMKCre) mice responded to prior stress (5 min of restraint) with higher arousal and less locomotor activity in an exploration task. A fear conditioning paradigm allowed assessing in one experimental procedure both context- and cue-related fear. During conditioning, MR(CaMKCre) mice expressed more cue-related freezing. During memory test, contextual freezing remained potentiated, while control mice distinguished between cue (more freezing) and context episodes (less freezing) in the second memory test. At this time, plasma corticosterone levels of MR(CaMKCre) mice were 40% higher than in controls. We conclude that control of emotional arousal and adaptive behaviors is lost in the absence of forebrain MR, and thus, anxiety-related responses are and remain augmented. We propose that such a disbalance in MR:GR functions in MR(CaMKCre) mice provides the conditions for an animal model for anxiety-related disorders

چکیده

کورتیکوسترون که یک هورمون استرس است از طریق دو نوع گیرنده در مغز عمل می کند: گیرنده از نوع مینرالوکورتیکوئیدها (MR) و گیرنده از نوع گلوکوکورتیکوئید (GR). هر دو گیرنده درپردازش رویدادهای استرس زا نقش دارند. عدم تعادل عملکرد های MR: GR، استدلالی در جهت بالا رفتن اختلالات مربوط به استرس است. در اینجا ما به بررسی اثر استرس بر رفتارهای عاطفی و شناختی در موشها با غیر فعال ;کردن ژن MR اختصاصی بخش قدامی مغز می پردازیم. (در MRCaMKCre، 4 ماهه؛ ). موشهای MRCaMKCre به استرس قبلی (مهار 5 دقیقه ای) با انگیختگی بالاتر و فعالیت حرکتی کمتر در یک کار کاوشی پاسخ می دهد. یک الگوی شرطی سازی ترس به ارزیابی در یک روش تجربی مربوط به هردوی نشانه و مفهوم ترس کمک می کند. در هنگام شرطی سازی، موشهای MRCaMKCre انجماد(عدم حرکت) مربوط به نشانه بیشتری ازخود نشان می دهند. در طول آزمون حافظه، انجماد ضمنی به قوه ی خود باقی می ماند، در حالی که موشهای کنترل شده بین اپیزودهای نشانه (انجماد بیشتر) و مفهوم (انجماد کمتر) در آزمون حافظه دوم متمایز هستند. در این زمان، سطوح کورتیکوسترون پلاسما در موشهای MRCaMKCre چهل درصد نسبت به موشهای های کنترل شده بالاتر است. نتیجه می گیریم که کنترل رفتارهای انطباقی و انگیختگی عاطفی در غیاب پیش مغز یا بخش قدامی مغز MR از دست می رود، و در نتیجه، پاسخ های مربوط به اضطراب بصورت تقویت شده باقی می مانند. ما نشان می دهیم که چنین عدم تعادلی در عملکردهای MR: GR در موشهای MRCaMKCre، این شرایط را برای یک مدل حیوانی برای اختلالات اضطرابی ایجاد می کند.

1-مقدمه

دخالت سیستم استرس گلوکوکورتیکوئید در کنترل انگیختگی عاطفی و عملکرد شناختی به خوبی محرز شده است و به اثبات رسیده است. (Kloet و همکاران، 2005؛ Lupien و همکاران، 2007؛ تیلور و Liberzon، 2007). هورمون های بزرگ گلوکوکورتیکوئیدی، کورتیکوسترون در جوندگان و کورتیزول در انسان ها، به دو نوع گیرنده ی استروئیدی در مغز به نام های: مینرالوکورتیکوئیدها با میل ترکیبی بالا (MR) و گیرنده گلوکوکورتیکوئید با میل ترکیبی ده برابر کمتر (GR) متصل می شوند...