'Hunger is the best spice' is an old and wise saying that acknowledges the fact that almost any food tastes better when we are hungry. The neurobiological underpinnings of this lore include activation of the brain's reward system and the stimulation of this system by the hunger-promoting hormone ghrelin. Ghrelin is produced largely from the stomach and levels are higher preprandially. The ghrelin receptor is expressed in many brain areas important for feeding control, including not only the hypothalamic nuclei involved in energy balance regulation, but also reward-linked areas such as the ventral tegmental area. By targeting the mesoaccumbal dopamine neurones of the ventral tegmental area, ghrelin recruits pathways important for food reward-related behaviours that show overlap with but are also distinct from those important for food intake. We review a variety of studies that support the notion that ghrelin signalling at the level of the mesolimbic system is one of the key molecular substrates that provides a physiological signal connecting gut and reward pathways

چکیده

"گرسنگی بهترین چاشنی است" یک ضرب المثل قدیمی و عاقلانه است که بیانگر این واقعیت است که زمانی که ما گرسنه هستیم تقریبا هر غذایی طعم بهتری دارد. شالوده نوروبیولوژیکی این روایات قومی شامل فعال سازی سیستم پاداش مغز و تحریک این سیستم توسط هورمون ترویج کننده گرسنگی یعنی گرلین است. گرلین تا حد زیادی توسط معده تولید می شود و سطوح بالاتر تولید آن به صورت قبل از صرف وعده غذایی یا preprandial می باشد. گیرنده گرلین در بسیاری از مناطق مغز برای کنترل تغذیه بیان شده است و نه تنها هسته هیپوتالاموس بلکه مناطق مرتبط با پاداش مانند منطقه تگمنتوم شکمی (VTA) در تنظیم تعادل انرژی نقش دارند. با هدف قرار دادن نورونهای دوپامین مزواکومبال در VTA، گرلین مسیرهای مهم برای رفتارهای وابسته پاداش را بکار می گیرد که نشان دهنده همپوشانی اما همچنین تمایز از مسیرهای مهم برای اخذ غذاست. در اینجا، ما مطالعات مختلفی را که از سیگنالینگ گرلین در سطح سیستم مزولیمبیک حمایت نموده اند، بررسی می کنیم به طوری که سیگنالینگ گرلین در سطح سیستم مزولیمبیک یکی از سوبستراهای مولکولی کلیدی ارائه دهنده یک ارتباط سیگنالی فیولوژیکی معده و مسیر پاداش است.  

1-مقدمه

این بررسی مربوط به فعالیت های یک هورمون در گردش افزایش دهنده اشتها یعنی گرلین است که غالبا توسط معده بر روی سیستم پاداش مغز تولید می شود. ایده ای که با بهره گیری از هورمون های انترواندوکرین برای برقراری ارتباط با مسیرهای درگیر در جنبه های پاداش اخذ غذا یک شاخه جدید و نوظهور می باشد و پیشنهاد دهنده اینست که وجود یک محور اندوکرینی مغز – معده که می تواند سیگنالینگ پاداش برای غذا را تعدیل کند یک سیستم حیاتی برای بقاست...