Theoretical and empirical research often points to a positive relation between corporate sustainability and organisational performance; however, attempts to conceptualise the multi-dimensional nature of sustainability practices are rare in the current literature. Thus, the purpose of this paper is to present a conceptual framework to aid in understanding and explaining the relationship between sustainability practices and organisational performance. The concepts of exploitation and exploration are adopted to distinguish between different types of sustainability practices. The research model is then analysed in terms of different outcomes related to sustainability performance, quality performance and business performance. Based on an interdisciplinary perspective, this paper suggests a new approach for the discussion of corporate sustainability and its implications for the organisational context. The results of the research suggest that the organisation may place a stronger focus on developing new sustainability-centred competencies when it is faced with an uncertain and rapidly changing environment. In contrast, efficiency and responsiveness to various stakeholders' expectations and demands might dominate in highly competitive environments. The primary conclusion of this paper is that the alternative relationships between sustainability practices (exploitation and exploration) and organisational performance depend on different factors, including environmental uncertainty, competitiveness, long-term orientation and institutional approaches. These arguments indicate that managers in resource-constrained contexts may benefit from focusing on the management of trade-offs between sustainability exploration and sustainability exploitation demands; however, for long-term success, the simultaneous pursuit of exploration and exploitation is both desirable and necessary

چکیده

تحقیق نظری و تجربی اغلب به یک رابطه مثبت بین پایداری شرکت و عملکرد سازمانی اشاره دارد؛ با این حال، تلاش ­ها برای مفهوم سازی ماهیت چند بعدی اقدامات پایداری در ادبیات موجود کم شمار هستند. بنابراین، هدف این مقاله ارائه یک چارچوب مفهومی بمنظور کمک به درک و توضیح رابطه بین اقدامات پایداری و عملکرد سازمانی می ­باشد. مفاهیم کاوش و بهره برداری بمنظور ایجاد تمایز میان انواع مختلف اقدامات پایداری اتخاذ می­ شوند. سپس مدل تحقیق از لحاظ پیامدهای مختلف مرتبط با عملکرد پایداری، عملکرد کیفی، و عملکرد کسب و کار مورد تجزیه و تحلیل قرار می­ گیرد. بر اساس یک دیدگاه میان رشته­ ای، این مقاله رویکردی جدید را برای بحث در مورد پایداری شرکت و مفاهیم آن برای چارچوب سازمانی پیشنهاد می­ نماید. نتایج این تحقیق نشان می­ دهد که ممکن است سازمان، هنگامی که با یک محیط غیرقطعی و بسرعت در حال تغییر مواجه می­ شود، تاکیدی قوی­ تر را بر توسعه شایستگی ­های پایداری محور قرار دهد. در مقابل، کارایی و پاسخگویی به انتظارات ذینفعان مختلف ممکن است در محیط­ های بشدت رقابتی دارای غلبه باشد. نتیجه اصلی این مقاله این است که روابط جایگزین بین اقدامات پایداری (کاوش و بهره برداری) و عملکرد سازمانی به عوامل مختلف، از جمله عدم قطعیت محیطی، رقابت مندی، گرایش بلند مدت و رویکردهای نهادی وابسته است. این استدلال­ ها نشان می­ دهند که مدیران در چارچوب ­های دارای محدودیت منابع ممکن است از تاکید بر مدیریت توازن بین تقاضاهای کاوش پایداری و بهره برداری از پایداری بهره گیرند؛ با این حال، برای موفقیت بلندمدت، تعقیب همزمان کاوش و بهره برداری هم مطلوب و هم ضروری است.

1-مقدمه

در واکنش به مباحث در حال رشد راجع به پایداری شرکت (CS)، ممکن است اینگونه استنباط گردد که این موضوع اکنون پذیرفته شده است که جامعه بدون حمایت شرکت به توسعه پایدار دست نخواهد یافت، چرا که بخش خصوصی نیروی بهره وری اصلی اقتصاد را فراهم می ­آورد (بانسال، 2002). بنابراین، هنگام انتقال مفهوم پایداری به سطح کسب و کار، می ­توان بر این اساس پایداری را بعنوان برآوردن نیازهای ذینفعان مستقیم و غیرمستقیم یک سازمان بدون در خطر قرار دادن توانایی آن جهت برآوردن نیازهای ذینفعان آتی تعریف نمود (دایلیک و هاکرتز، 2002)...