Background: As part of a new standard of quality cancer care, the Institute of Medicine has recommended inclusion of therapies that address psychosocial needs of cancer patients. A range of psychosocial therapies for managing acute and chronic stress have been developed for patients with cancer, based on the scientific framework of psychoneuroimmunology (PNI). The current review aimed to identify studies of new and emerging PNI-based psychosocial therapies in patients with cancer that have used neuroendocrine–immune biomarkers as outcomes. Specifically, this review aimed to evaluate studies based on the cancer populations involved, types of psychosocial therapies, and PNI measures employed. Methods:Methodology was guided by the Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta Analyses (PRISMA) statement. The PubMed, EMBASE, PsychINFO, CINAHL, and Google Scholar online databases were searched using combinations of keywords obtained from previous reviews of psychosocial interventions. Studies from 2001 to 2012 were included if they (a) were published in English, (b) used experimental or quasi-experimental designs, (c) evaluated psychosocial therapies, (d) involved cancer patients, and (e) reported results on at least one neuroendocrine or immune outcome measure. The search strategy identified 403 records and 2 stages of screening were used to eliminate irrelevant studies. Results: A total of 24 cancer-specific studies of psychosocial therapies that used PNI-based outcome measures were included in this review. Most studies included early-stage breast cancer patients, and 2 major types of therapies emerged, cognitive–behavioral therapies and complementary medical therapies. Durations of interventions ranged widely, from 1.3 hours over a single week to 27 hours over 18 weeks. Considerable diversity in PNI outcomes made statistical comparisons problematic. Studies of cognitive–behavioral therapies were found to have reported the most success in impacting PNI-based measures, which were typically functional measures of the immune system, for example, cytokines. Conclusions: Several issues related to research methodology are discussed. Most important, studies examining dose–response associations and resource allocation are needed to guide future research. A standardized panel of psychosocial instruments and biomarkers for PNIbased studies would enhance comparability of findings across studies when evaluating this body of research and assist with integrating psychosocial therapies into the standard of cancer care

چکیده

زمینه: موسسه مدیسین به عنوان بخشی از استاندارد نوین کیفیت درمان بیماری های سرطان، تصمیم گرفته است آن دسته از درمان هایی را که نیازهای روانی اجتماعی بیماران را مد نظر قرار می دهند، در فرآیند درمان گنجانده شوند. در این راستا طیف وسیعی از درمان های روانی اجتماعی برای مدیریت استرس حاد و مزمن بیماران سرطانی بر اساس جارچوب علمی ایمونولوژی عصبی روانی پیشنهاد شده است. بررسی مروری حاضر با هدف شناسایی مطالعات مربوط به درمان های روانی اجتماعی مبتنی برPNI نوین و نوظهور در بیماران سرطانی که به عنوان پیامد از بیومارکر های ایمنی-هورمون های درونی استفاده کرده اند، انجام شده  است. از همه مهمتر اینکه هدف اصلی مطالعه حاضر ارزیابی مطالعات مبتنی بر جمعیت سرطانی، نوع درمان های روانی اجتماعی و مقیاس های PNI به کار رفته می باشد. روش: روش مطالعه حاضر گزارش موارد مربوط به بررسی های مروری سیستماتیک و فرا تحلیل می باشد. در این مطالعه از پایگاه داده های PubMed, EMBASE، PsychINFO، CINAHL و Google Scholar onlinr برای جستجوی کلید واژه های حاصل از مطالعات پیشین با محوریت مداخلات روانی اجتماعی استفاده شد. مطالعات بین سالهای 20011 تا 2012 تنها در صورتی انتخاب شدند که : الف- به زبان انگلیسی نگاشته شده بودند. ب- از طرح پژوهشی تجربی یا شبه تجربی استفاده شده بود. پ- به ارزیابی درمان های روانی اجتماعی پرداخته بودند. ت- نمونه آنها بیماران سرطانی بود. ث- نتایج مربوط به یک مقیاس ایمنی یا هورمون های عصبی را گزارش کرده بودند. برای حذف مطالعات نامرتبط از استراتژی پژوهشی مناسب و همچنین غربالگری دو مرحله ای استفاده شد که در نهایت 403 گزارش انتخاب شد.نتایج: در نهایت 24 مطالعه مربوط به سرطان با محوریت درمان های روانی اجتماعی که از مقیاس های پیامدی مبتنی بر PNI استفاده کرده بودند انتخاب شدند. بسیاری از مطالعات شامل  بیماران سرطانی در مراحل ابتدایی بوده و دو روش عمده نوین نیز شامل درمان شناختی رفتاری و درمان های پزشکی مکمل بودند. مدت زمان مداخلات از 1.3 ساعت  در طی یک هفته تا 27 ساعت در طی 18 هفته متغیر بود. تفاوت قابل توجه در پیامدهای PNI باعث  دشواری مقایسه های آماری شد. نتایج این مطالعات حاکی از آن است که درمان های شناختی رفتاری موفق ترین روش درمان در حوزه اِعمال اثر بر مقیاس های مبتنی بر PNI هستند که این مقیاس ها در نوع خود در زمره مقیاس های کارکردی سیستم ایمنی  قرار می گیرند. به عنوان مثال سیتوکین ها.  نتیجه گیری: در رابطه با روش پژوهشی به مسائل و موضوعات متعددی اشاره شد. از همه مهمتر آنکه لازم است مطالعات آتی به بررسی همبستگی واکنش به دوز و تخصیص منابع بپردازند. استفاده از ابزارهای روانی اجتماعی استاندارد و بیومارکرها برای مطالعات مبتنی بر PNI منجر به افزایش احتمال قیاس پذیری یافته ها در میان مطالعات مختلف می شوند که در نهایت شاهد ادغام درمان های روانی اجتماعی و درمان های استاندارد سرطان خواهیم بود.

1-مقدمه

در  طول چند دهه اخیر، انواع روش های درمانی مختلف در ارتباط با ابعاد روانشناختی و اجتماعی بیماری مبتلایان به سرطان طراحی شده است (3-1). این درمان های روانی اجتماعی که تحت عنوان مداخلات روانی اجتماعی شناخته می شوند، شامل طیف وسیعی از فعالیت ها نظیر آموزش بیماران، تقویت مهارت های مقابله ای و حمایت از بیماران سرطانی می باشد (3،4). موسسه مدیسین (IOM) معتقد است در درمان های استاندارد سرطان باید توجه ویژه ای به خدمات و مداخلاتی که نیازهای روانی اجتماعی بیماران سرطانی را لحاظ کرده اند، مبذول شود (5)...