Our primary research question was whether teens obtaining their intermediate-level provisional operators permit (POP) in a graduated driver licensing (GDL) environment through driver education differed in crashes and traffic violations from teens who obtained their POP by completing a supervised driving certification log without taking driver education. A descriptive epidemiological study examining a census of all teen drivers in Nebraska (151,880 teens, 48.6% girls, 51.4% boys) during an eight year period from 2003 to 2010 was conducted. The driver education cohort had significantly fewer crashes, injury or fatal crashes, violations, and alcohol-related violations than the certification log cohort in both years one and two of driving following receipt of the POP. Hierarchical logistic regression was conducted, controlling for gender, race/ethnicity, median household income, urban–rural residence, and age receiving the POP. In both year one and two of driving, teens in the certification log cohort had higher odds of a crash, injury or fatal crash, violation, or alcohol-related violation. Findings support that relative to a supervised driving certification log approach, teens taking driver education are less likely to be involved in crashes or to receive a traffic violation during their first two years of driving in an intermediate stage in a graduated driver licensing system. Because teen crash and fatality rates are highest at ages 16–18, these reductions are especially meaningful. Driver education appears to make a difference in teen traffic outcomes at a time when risk is highest

چکیده

سوال اصلی پژوهش ما این بود که آیا نوجوانانی که ​​مجوز اپراتورهای موقت سطح متوسط (POP) خود را در محیط صدور مجوز راننده آموزش دیده (GDL) از طریق آموزش رانندگی بدست می آورند در تصادفات و تخلفات رانندگی از نوجوانانی که POP خود را با تکمیل سیستم صدور گواهینامه رانندگی تحت نظارت بدون آموزش رانندگی بدست می آورند متفاوتند. یک مطالعه توصیفی اپیدمیولوژیک برای بررسی سرشماری از تمام رانندگان نوجوان در نبراسکا (151880 نوجوانان، 48.6٪ دختر، 51.4٪ پسر) در یک دوره هشت ساله 2003-2010 انجام شد. گروه آموزش راننده به طور قابل توجهی تصادفات، آسیب و یا تصادفات منجر به مرگ، تخلفات و موارد نقض مربوط به الکل کمتری نسبت به گروه سیستم صدور گواهینامه در یک یا دو سال رانندگی پس از دریافت POP داشت. رگرسیون لجستیک سلسله مراتبی انجام شد و برای جنسیت، نژاد / قومیت، متوسط ​​درآمد خانوار، سکونت در شهر یا روستا، و سن دریافت  POP کنترل انجام شد. در یک یا دو سال اول رانندگی، نوجوانان در گروه ورود به سیستم صدور گواهینامه شانس بالاتر تصادف، آسیب و یا تصادف مرگبار، تخلف، یا نقض مربوط به الکل را داشتند. یافته ها نشان دادند که نسبت به رویکرد سیستم صدور گواهینامه رانندگی تحت نظارت، نوجوانانی که آموزش رانندگی می بینند کمتر احتمال دارد در دو سال اول رانندگی خود در مرحله میانی در سیستم گواهینامه همراه با آموزش تصادف کنند و یا نقض ترافیکی داشته باشند. از آنجا که نرخ تصادفات و مرگ و میر نوجوانان در سنین 16-18 بالاترین می باشد، این کاهش به خصوص معنی دار است. به نظر می رسد آموزش رانندگی در نتایج ترافیک نوجوان در زمانی که خطر بیشتر است تفاوت ایجاد می کند.

1-مقدمه

برنامه های آموزشی رانندگی برای رانندگان نوجوان برای آماده کردن رانندگان تازه کار برای آزمون مجوز و صدور مجوز طراحی شده اند (میهیو و همکاران، 2014؛ توماس و همکاران، 2012). دوره های آموزش رانندگی به طور معمول ترکیب کلاس درس در موضوعاتی مانند ایمنی خودرو، قوانین و مقررات، عملیات خودرو و عوامل موثر بر رانندگی (الکل، شرایط جاده، حواس پرتی، و غیره) و تمرین رانندگی با یک مربی آموزش دیده است. اکثر امتحانات آموزش راننده بر تصادفات متمرکز شده اند (لونرو و میهیو، 2010). این امر به این دلیل است که تصادف، به خصوص تصادفات منجر به مرگ، مهم ترین نتیجه منفی برای رانندگان نوجوان هستند. با این حال، نقض ترافیک، نشان دهنده نوع دیگری از نتیجه مهم منفی است...