تعامل روبه‌رشد حقوق بشر و توسعه، خصوصا در حیطه فعالیت سازمان‌های غیردولتی (NGOها)، پیامدهای مهمی برای NGOها، آژانس‌های اهداکننده، و دولت‌ها دارد. سه خط سیر—یک رویکرد حقوق-محور به توسعه، حمایت مشترک انجام‌شده از جانب NGOهای حقوق بشر و توسعه، و توجه روزافزون به حقوق اقتصادی و اجتماعی گروه‌های حقوق بشر—جوهره‌ی این تعامل روبه‌رشد را شکل می‌دهند. حقوق بشر که ملاک‌های به‌ رسمیت‌شناخته‌شده بین‌المللی را به عنوان معیار و مبنای مسئولیت NGO، دولت‌ها، و انجمن‌ها عرضه می‌دارد، منبع نوینی را برای اثرگذاری NGOها فراهم می‌کند، و نخستین چالش بنیادین را در مقابل دیدگاه بازارمحور توسعه که از دهه 1980 مسلط بوده را مطرح می‌کند. تلاش‌های NGOها برای پیوند دادن حقوق بشر و توسعه می‌بایست مورد بررسی قرار گیرد تا پتانسیل‌ها و محدودیت‌های آن آشکار شود.

-1 مقدمه

کارکنان بین‌المللی سازمان‌های آکسفام آمریکا و CARE که در اکتبر 2002 برای مقایسه تجربیات در اجرای یک رویکرد حقوق-محور به توسعه گرد هم آمدند، از واکنش‌های خود به جنگ افغانستان به عنوان یک مطالعه موردی استفاده بردند و تغییر گرایش سیستماتیک سازمان‌های خود از مساعدت به نیازهای توسعه به حقوق اقتصادی است را تایید کردند. نخستین تغییر در مورد غذا بود، یک NGO با قدمت سی‌ساله که متعهد به ریشه‌کن کردن گرسنگی بود، کمپینی را در سال 2002 برای موافقت ایالات متحده با پیمان بین‌الملل حقوق اقتصادی، اجتماعی، و سیاسی به راه انداخت…