چکیده

توانایی مربیان پرستاری برای بهبود مجموعه مهارت های همدلی در پرستاران در چندین مطالعه با نتایج مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این مقاله، بررسی شواهد برنامه های آموزشی همدلی در پرستاری و ارائه توصیه هایی برای آموزش پرستاری در آینده می باشد. این بررسی مروری با استفاده از کلید‌واژه‌های همدلی، مرکزیت فردی، مرکزیت بیمار، مرکزیت مشتری، آموزش و پرستاری در CINAHL، Medline، Psych و Google Scholar انجام شد. مطالعات مشمول باید اثربخشی آموزش همدلی در پرستاران کارشناسی ارشد یا کارشناسی را ارزیابی می کردند. این مطالعات بر اساس معیارهای موسسه جوآنا بریگز برای سطح کیفی شواهد رتبه بندی شدند. مشخص شد که 17 مورد از مقالات تحت بررسی معیارهای ورود به مطالعه را برآورده می‌کنند. از این 17 مطالعه، 11 مورد بهبود معناداری از لحاظ آماری در نمرات همدلی گزارش کردند در حالی که 6 مطالعه بهبودی گزارش نکردند. چندین متغیر نظیر جنسیت، ارزش های فرهنگی و تجربه اختصاصی بالینی ممکن است آموزش همدلی را متاثر سازد که باید در مطالعات آتی در نظر گرفته شوند. مدلهای آموزشی که بیشترین نوید را نشان می دهند آنهایی هستند که از سبک های تجربی یادگیری بهره می برند. مطالعات مرور شده نشان دادند که امکان افزایش قابلیت همدلی در پرستاران وجود دارد.

1-مقدمه

تعامل با بیمار به عنوان بخش مهمی از رابطه پرستار- بیمار نگریسته می شود و همدلی به عنوان یک مولفه جدایی ناپذیر از این رابطه گزارش شده است (مککیب 2004؛ استین- پاربوری 2005؛ اینز، مکفرسون و مککیب 2006). رینولدز، اسکات و جسیمان (1999) استدلال کرده اند که حضور همدلی برای توسعه رابطه درمانی حیاتی است در حالی که کالیش (1971) پیشنهاد می کند که همدلی مهمترین مولفه برای چنین رابطه ای است....

 میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید