چکیده

هدف: امروزه، استفاده از ترکیبات انرژی­ زا به یک مسئله بغرنج در ورزش تبدیل شده است، به گونه ­ای که نقش ترکیبات استروئیدی آنابولیک-آندروژنی غیرقابل انکار است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر ضد آپوپتوزی ورزش استقامتی و همچنین گیاه خارخاسک بر روی بافت قلب موش ­های صحرایی دریافت کننده داروی استانوزولول است.

 مواد و روش­ها: تعداد 35 موش صحرایی به 7 گروه تقسیم شدند که شامل گروه ­های زیر است: (1) شاهد، (2) تیمار شده با استانوزولول، (3) تیمار شده با استانوزولول + 50 میلی­گرم بر کیلوگرم خارخاسک، (4) تیمار شده با استانوزولول + 100 میلی­گرم بر کیلوگرم خارخاسک، (5) تیمار شده با استانوزولول + ورزش استقامتی، (6) تیمار شده با استانوزولول + ورزش استقامتی + 50 میلی­گرم بر کیلوگرم خارخاسک، و (7) تیمار شده با استانوزولول + ورزش استقامتی + 100 میلی­گرم بر کیلوگرم خارخاسک. گروه­ های 2-7 در طی 8 هفته روزانه مقدار 5 میلی­گرم بر کیلوگرم استانوزولول به صورت صفاقی دریافت کردند. گروه ­های 5-7 به مدت 3 جلسه در هفته ورزش استقامتی انجام دادند. گروه­ های 3، 4، 6 و 7 نیز هر روز مقداری خارخاسک را به صورت صفاقی دریافت کردند.

 نتایج: مصرف استانوزولول سبب افزایش معنی­دار BAX، BCL-2، P53، کاسپاز 3، و همچنین نسبت BAX/BCL-2 شد (P <0.001). ورزش استقامتی، مصرف 100 میلی­گرم بر کیلوگرم خارخاسک، مصرف 50 میلی­گرم بر کیلوگرم خارخاسک، ورزش استقامتی + مصرف 100 میلی­گرم بر کیلوگرم خارخاسک، و ورزش استقامتی + مصرف 50 میلی­گرم بر کیلوگرم خارخاسک سبب کاهش معنی­دار BAX، BCL-2، P53، کاسپاز 3، و همچنین نسبت BAX/BCL-2 شد (P <0.001). اما مصرف استانوزولول + ورزش استقامتی + 100 میلی­گرم بر کیلوگرم خارخاسک سبب کاهش بیشتر مقدار BAX نسبت به مصرف استانوزولول + ورزش استقامتی + 50 میلی­گرم بر کیلوگرم خارخاسک شد (P <0.001).

نتیجه­ گیری: نتایج نشان می­دهد ورزش استقامتی و مصرف خارخاسک به صورت انفرادی دارای اثرات ضد آپوپتوزی هستند. اما ورزش استقامتی همراه با مصرف خارخاسک، به ویژه در مقادیر بالاتر، دارای اثرات مطلوب­ تری بر روی نشانگرهای آپوپتوز نسبت به ورزش استقامتی یا مصرف خارخاسک به تنهایی است.