نکات کلیدی

اکثر نئوپلاسم های کیستیک پانکراس تصادفا کشف می شوند.

نئوپلاسم های کیستیک موسینی (MCN)، اغلب در زنان یافت می شوند. به طور کلی، تمام MCN  ها باید برای رزکشن جراحی ارزیابی شوند.

MD-IPMN بیشترین ریسک ترانسفورماسیون بدخیم را در میان نئوپلاسم های کیستیک پانکراس دارند. برای تمام MD-IPMN ها باید رزکشن جراحی در نظر گرفته شود.

SB-IPMN به طور قابل توجهی ریسک بدخیمی کمتری دارند. مشاهدات بایستی مخصوصا در ضایعات کوچک تر و بدون علامت و  بدون هیچ ویژگی نگران کننده ای انجام شود.

تشخیص نئوپلاسم کیستیک پانکراس بایستی زمانی مد نظر باشد که یک کیست بالغ در اوایل دوره ی  اولین حمله ی پانکراتیت مشاهده شود.

نئوپلاسم های کیستیک

با تسهیل عکسبرداری کراس سکشنال، ضایعات کیستیک پانکراس بیشتر شناسایی می شوند. در نتیجه بسیار محتمل است که افراد از یک جراح عمومی در مورد کیست پانکراس حود نظرخواهی کنند. مهم است که یک جراح عمومی دانش در حال افزایش در مورد انواع ضایعات کیستیک پانکراس و از آن مهم تر این که این ضایعات چه زمانی نیاز به پیگیری و چه زمان نیاز به رزکشن دارند داشته باشد. هدف این مقاله مشخص کردن مسیر اصلی مدیریت ضایعات کیستیک پانکراس است.