چکیده

در عصر فیس­بوک و یوتیوب، ایجاد برند به چالشی آزاردهنده تبدیل شده است. آنچنان که تصور می­شد همه چیز به نتیجه مطلوب برسد، نیست. دهه قبل بیشتر شرکت­ها از ظهور عصر طلایی جدید برندسازی خبر می­دادند. آنها آژانس ­های خلاق و نیروهای متخصص تکنولوژی را استخدام می­کردند تا برندها را در عصر دیجیتال وارد و جاسازی کنند. viral (ویروس)، buzz (وزوز)، memes (ایده­ های هنجاری)، stickiness (چسبندگی) و form factor (عامل شکل) به زبان بین­المللی برندسازی تبدیل شدند. اما با وجود همه این موارد، این تلاش­ها نتیجه خیلی کمی به همراه داشتند.

1-مقدمه

شرکت­ها، به عنوان ویژگی اصلی استراتژی دیجیتالیشان، ریسک­ های عظیمی بر روی آنچه که اغلب محتوی برنددار (محتوا برندد) نامیده می­شود، انجام داده ­اند. آنها چنین فکر می­کنند: رسانه­ های اجتماعی به شرکت اجازه می­دهد تا از رسانه­ های سنتی عبور کرده و روابط مستقیمی با مشتریان ایجاد کند....