چکیده

بررسی فعالیت های قشر پیش پیشانی (PFC) در فرایند اعتیاد برای درک مکانیسم عصبی اختلالات PFC پس از سوء مصرف مواد مخدر ارزشمند است. با این حال، اطلاعات محدودی از حیوانات اولیه بدست آمده و مطالعات اندکی نیز به بررسی الکتروانسفالوگرام (EEG) در باند گاما پرداخته اند، که نقش مهمی را در عملکردهای شناختی ایفا می سازند. علاوه بر این، هنوز مشخص نیست که آیا سوء مصرف مواد مخدر تاثیر مشابهی بر قشر اوربیتوفرونتال (OFC) و PFC پشتی جانبی (DLPFC) - دو زیر ناحیه مهم PFC - دارد یا خیر. هدف این مطالعه پرداختن به اینگونه مسائل است. ما EEG را در OFC و DLPFC در سه میمون رزوس ثبت نمودیم. همه حیوانات یک دوره تزریق سالین (ml 2، %0.9 NaCl) (به مدت 5 روز) و 10 روز تزریق مورفین (هر 12 ساعت) و سپس یک سری تزریق سالین (7 روز) دریافت کردند. یک یافته اصلی در مطالعه حاضر این بود که مورفین در مدت کوتاهی پس از تزریق در OFC و DLPFC در میمونها قدرت EEG را در همه گروههای فرکانسی کاهش می دهد. و قدرت گاما نه تنها در مدت کوتاهی پس از تزریق مورفین کاهش می یابد بلکه تا 12 ساعت پس از تزریق نیز این روند ادامه پیدا می کند. علاوه بر این، ما دریافتیم که اگرچه تغییرات فعالیتهای EEG در OFC و DLPFC در 30-35 دقیقه پس از تزریق مشابه بود، اما DLPFC نسبت به OFC حساسیت بیشتری را به اثر مورفین نشان می داد.

1- مقدمه

اعتیاد به مواد مخدر مشکل تجویز پیچیده و اجباری مواد مخدر می باشد. مطالعات صورت گرفته نشان داده است که قشر پیش پیشانی (PFC) نقش کلیدی در سوء مصرف مواد مخدر دارد. همچنین ثابت شده است که PFC هدف سوء مصرف مواد مخدر است. مطالعات قبلی دریافته اند که مواد افیونی می توانند بر فعالیت عصبی در PFC تأثیر بگذارند: اکثر واکنش های خود به خود مهار می شوند و سلول ها تضعیف پاسخ فعالسازی به گلوتامات را در ارتباط با مورفین نشان می دهند....