چکیده

در این تحقیق امولسیون کوپلیمری آکریلات حاوی فلوئور با مونومرهای بوتیل اکریلات، متاکریلیک اسید و 1H, 1H, 2H, 2H-perfluorooctyl acrylate  تهیه شد. علاوه بر این، ساختار کوپلیمر با آزمایش طیف‌سنجی فوریه (FTIR) ، تست رزونانس مغناطیسی هسته (1H NMR و 19F NMR ) و طیف سنجی فوتوالکترونی اشعه (XPS) X بررسی شد. نتایج نشان داد که همه مونومرها تبدیل به کوپلیمر شده‌اند و وجود ذرات فلوئور تأیید شد. برای برآورد تأثیر امولسیون کوپلیمری در ترشوندگی مخازن گاز، از آنالیزهای زاویه تماس (CA) ، صعود کاپیلاری (مویین) و آشام خودبه‌خودی استفاده شد. مشاهده شد که سطح سنگ پس از شستشو با امولسیون، دارای زاویه تماس بالا با آب، فاضلاب میدان نفتی، هگزادکان و نفت خام است. نتایج صعود کاپیلاری نشان داد که به دلیل شستشو با امولسیون، زاویه تماس سیستم‌های آب/هوا و نفت/هوا از ◦60 و ◦ 32به ◦121 و ◦80 افزایش یافته است. به همین ترتیب، به دلیل تغییر قابلیت ترشوندگی توسط فلوئورپلیمر، آشام آب و نفت در سنگ به طور قابل توجهی کاهش یافت. نتایج تجربی نشان داد که امولسیون کوپلیمر می‌تواند قابلیت ترشوندگی محیط متخلخل را از ترشوندگی بالای مایع به ترشوندگی گاز تغییر دهد. این کار یک روش مقرون به صرفه برای تهیه فلوئوروپلیمر فراهم می‌کند که می‌تواند با تغییر قابلیت ترشوندگی مخازن میعانات گازی و کاهش اثر مسدودسازی آب، قابلیت برداشت گاز را افزایش دهد.

1-مقدمه

بیشتر مخازن میعانات گازی با نفوذپذیری کم، با افت سریع قابلیت تولید (دهش) چاه گاز روبه‌رو می‌شوند که این امر به دلیل اثر مسدودسازی آب در اطراف چاه [1،2] و تجمع میعانات [3،4] است. در شرایطی که ترشوندگی سنگ شدید باشد، نیروهای مویینگی باعث احتباس آب در اطراف چاه می‌شود و نفوذ پذیری نسبی گاز را مهار می‌کند و منجر به کاهش قابل توجه در قابلیت دهش چاه گاز می‌شود [5-8]. انواع مختلفی از اقدامات در مخزن میعانات گازی انجام شده است. با این حال تولید گاز به طور قابل توجهی افزایش نیافته است....