چکیده

 اینترنت اشیاء (IoT) منجر به توسعۀ پروژه‌های هوشمند از طریق یک سری ابزار ارتباطی ناهمگون گردیده و با فراهم آوردن خدمات دیجیتالی برای کاربران، به رشد جهانی شتاب بخشیده است. پروژۀ شهر هوشمند از مفهوم بسیار پیچیده ای برخوردار است و در مسیری که در پیش رو دارد، شاهد موانع زیادی است و موانع زیاد دیگری (خدمات دیجیتالی) را نیز می‌تواند به وسیلۀ IoT به سادگی حل کند. IoT شهری به گونه ای طراحی شده است که از چشم انداز آیندۀ شهرهای هوشمند پشتیبانی می کند، که این شهرهای هوشمند از فناوری های ترکیبی مدرن بهره می گیرند و خدماتی را به شهروندان ارائه می دهند که ارزش افزوده بالایی به همراه دارند. در این چارچوب IoT شهری، نخستین لایه، لایۀ داده است. در لایۀ داده، پلتفرم حسگر از  پروتکل بهینه سازی شدۀ AODV-SPEED استفاده می کند (رویکرد ترکیبی)؛ که همان رویکردی است که در این مقاله به آن خواهیم پرداخت. رویکرد ترکیبی اصلاحات زیادی در قبال تأخیر، انرژی، نسبت جرم انتقال بسته و آهنگ تحویل بسته در چارچوب پروتکل SPEED موجود که برای کاربردهای IoT مناسب است را از خود به نمایش گذاشته است. این مقاله به شناسایی چارچوب، چالش و گرایشات IoT شهر هوشمند می پردازد و از موردی استفاده می کند که در آن، خیابان هوشمند، بر اهمیت ساختار پیشنهادی تأکید می کند. علاوه بر این پروژه‌های شهر هوشمند با این هدف شرح داده می شوند که اهمیت IoT در شهرهای هوشمند و آیندۀ آن را ترسیم کند. 

1-مقدمه

اینترنت اشیاء (IoT) شبکه‌ای از ابزار، اجسام و حسگرهای فیزیکی متصل به هم است که خدمات بسیار زیادی را به مردم ارائه می‌دهد. این اجسام همگی به وسیله اطلاعات با یکدیگر پیوند برقرار می کنند و از بلوک های ساختمانی ارتباطی برای برقراری این پیوند استفاده شده است. امروزه IoT به دلیل منافع سرشاری که با خود به همراه دارد، مفصل ترین بخش هر کسب و کار به شمار می رود. عبارت "اینترنت اشیاء" نخستین بار در سال ۱۹۹۸ مورد استفاده قرار گرفت. انتظار می رود که تا سال ۲۰۵۰ میلادی حدود سه چهارم جمعیت جهان در شهرهای هوشمند و محیط‌های هوشمند زندگی کنند؛ و IoT بتوانند بخش بسیار مهمی در تجسم بخشیدن به مفهوم شهر هوشمند ایفا کند....