Abstract
The aim of the paper is to present an analysis of the influence of selected kinematic factors on the side kick technique. This issue is especially important in the traditional version of taekwon-do, in which a single strike may reveal the winner. Six taekwon-do (International Taekwon-do Federation) athletes were asked to participate in this case study. Generally accepted criteria of sports technique biomechanical analysis were adhered to. The athletes executed a side kick three times (in Taekwon-do terminology referred to as yop chagi) in a way which they use the kick in board breaking. The obtained data were used to determine the mean velocity changes in the function of relative extension length of the kicking leg. The maximum knee and foot velocities in the Cartesian coordinate system were determined. The leg lifting time and the duration of kick execution as well as the maximum force which the standing foot exerted on the ground were also determined. On the basis of the obtained values, mean values and standard deviations were calculated. The correlation dependence (r=0.72) shows that greater knee velocity affects the velocity which the foot develops as well as the fact that the total time of kick execution depends on the velocity which the knee (r = -0.59) and the foot (r = - 0.86) develop in the leg lifting phase. The average maximum speed was obtained at the length of the leg equal to 82% of the maximum length of the fully extended leg. This length can be considered the optimum value for achieving the maximum dynamics of the kick
چکیده
هدف از این مقاله، ارائه ی تجزیه و تحلیلی از تاثیر فاکتورهای کینماتیکی منتخب بر تکنیک ضربه جانبی می باشد. این موضوع به ویژه در شکل سنتی تکواندو حائز اهمیت است، چرا که ممکن است تنها یک ضربه، تعیین کننده ی فرد برنده باشد. از شش تکواندوکار (فدراسین بین المللی تکواندو) درخواست شد تا در این مطالعه ی موردی شرکت کنند. به طور کلی، ضوابط پذیرفته شده در تجزیه و تحلیل بیومکانیکی تکنیک های ورزشی رعایت شد. ورزشکاران، ضربه ی جانبی (که در تکواندو اصطلاحا یوپ چاگی نام دارد) را به گونه ای که در هنگام شکستن تخته بکار می بردند، سه مرتبه انجام دادند. داده های حاصل شده، به منظور تعیین تغییرات سرعت متوسط به صورت تابعی از طول اکستنشن نسبی پای ضربه مورد استفاده قرار گرفت. حداکثر سرعت زانو و پا در دستگاه مختصات کارتزین(دکارتی) مشخص شد. زمان بلند کردن پا و مدت زمان اجرای ضربه و نیز حداکثر نیروی اعمال شده توسط پای تکیه گاه به زمین تعیین شد. بر اساس مقادیر به دست آمده، مقادیر میانگین و انحراف استانداردها محاسبه شد. رابطه همبستگی(72/0r=) نشان داد که افزایش سرعت زانو بر سرعت پا موثر است و نیز زمان کلی اجرای ضربه، به سرعت زانو (59/0r=-) و سرعت پا (86/0r=-) در مرحله ی بلند کردن پا بستگی دارد .میانگین سرعت حداکثر در طولی از پا به میزان 82% حداکثر طول اکستنشن پا، به دست آمد. این طول می تواند به عنوان میزان بهینه ی آن، جهت دستیابی به حداکثر دینامیک(پویائی) ضربه در نظر گرفته شود.
1-مقدمه
تونائی شکستن آجر یا تخته توسط دست ها یا پاها و بدون استفاده از ابزار، در هنرهای رزمی شرقی به عنوان توانائی ها و استعدادهای ویژه و گاهی فوق العاده می باشد. نخستین تلاش جهت ارائه ی توصیف بیومکانیکی از تکنیک های انجام شده در هنرهای رزمی به پروژه های تحقیقاتی انجام شده در سال های 1970 و 1980بازمی گردد (ووس و بینک هورس،1966؛ بلوم، 1977 و واکر، 1975). این مطالعات، جنبه های کینماتیکی ضربات را توصیف نموده و روند شکستن اجسام سخت با دستان غیر مسلح را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. به منظور ثبت تجزیه و تحلیل های حرکتی، از روش استروبوسکوپی استفاده شد که سرعت ، شتاب و زمان اجرای ضربه را تعیین می کند. در سال های بعد این مطالعات ادامه یافت (ویلک وهمکاران، 1982؛ پیتر و پیتر، 1985؛ ویسیک، 2007و2009) و تلاش آن ها در راستای توصیف تئوری دینامیکی از ضربات و ثبت جزئیات بیش تری از کینماتیک ضربات بود. طرح های پژوهشی دیگری نیز در ارتباط با پوشش حفاظتی کاراته کاران انجام گرفت (اسمیت و همیل،1986).
از هنگامی که تکواندو به عنوان یک رویداد ورزشی به بازی های المپیک تابستانی راه یافت، تعداد فزاینده ای از مطالعات بر روی ضربات پا و مشت در این هنر رزمی مشاهده شده است. ضربه ی روبرو از جنبه های مختلف مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت(وانگ، 1987 ): 1) ترتیب گشتاور عضلات ران، زانو و مچ پا، 2) توالی اعمال گروه عضلانی غالب، 3) نوع انقباض عضلانی و 4) میزان حرکت با توجه به اعمال گشتاورهای عضلانی موثر. در اجرای ضربه ی مقابل به سمت بالا، مشاهده شد که کاهش شتاب ران به دنبال اعمال مرتبط با حرکت اولیه در اندام تحتانی رخ می دهد و عمل توقف این چنین نیست(سورنسون و همکاران،1996) . ضربه ی roundhouse(در اصلاح تکواندو: آپ دولیو چاگی) نیز توسط چندین محقق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میانگین زمان اجرای این ضربه در تکواندوکاران برتر سنگاپوری، برای زنان35/0 ثانیه و برای مردان 30/0 ثانیه بود(بوی و زی،2002 )، با این وجود، هیچ ارتباطی بین کوتاه ترین مسیر و اوج سرعت یافت نشد. میانگین سرعت حداکثر این ضربه بین 84/12تا 26/16 متر بر ثانیه است (پیتر و پیتر،1995). علایق محققان دیگر، مربوط به افزایش سرعت مرکز ثقل، تغییرات زوایای سگمنت های بدن و نیز تغییرات اندازه حرکت در طی اجرای ضربه ی roundhouse (آپ دولیو چاگی) بود (لی و همکاران،2001). توصیف و تجزیه و تحلیل تکنیک های ورزشی مرتبط با قوانین مناسب بیومکانیک و با توجه به کارایی آن، شامل اصول آموزش های فنی است که موجب بهبود عملکرد ورزشی می گردد. موضوعی که در تکواندو حائز اهمیت بسیاری می باشد، این است که تنها یک ضربه می تواند تعیین کننده ی فرد برنده باشد. در بازی های المپیک، تکواندو تنها محدود به مبارزات آن شده است، در حالی که شکل مرسوم رقابت های ورزشی تکواندو (فدراسیون بین المللی تکواندو) شامل چهار رویداد رقابتی، یعنی: مبارزه، اجرای فرم، آزمون قدرت و تکنیک های ویژه می باشد (چوی، 1983و 1995). آزمون قدرت شامل شکستن تعداد زیادی تخته تا حد امکان، با استفاده از انواع ضربات است که شامل دو تکنیک ضربه ی دست و سه تکنیک ضربه ی پا بوده و یکی از آن ها ضربه ی جانبی می باشد....