منظور اصلي مديريت در هر سازماني عبارت است از هماهنگ سازي کوششهاي افراد انسان و استفاده مؤثر از منابع ديگر براي تحقق هدفهاي سازمان، در مؤسسات آموزشي، اين هدفها مربوط به امور آموزش و پرورش و يادگيري است. (پس به منظور از مديريت در سازمانهاي آموزشي، تحقق هدفهاي آموزشي و پيشبرد مؤثر آموزش و يادگيري است)
مديريت آموزشي، گاهي مترادف مديريت به معناني اعم تعريف مي شود. در اين صورت، مديريت آموزشي عبارت است از برنامه ريزي، سازماندهي، هدايت و کنترل کليه امور و فعاليتهاي مربوط به آموزش و پرورش، مع هذا، مدريت آموزشي، غالباً به معناي اخص مورد نظر است، يعني، مديريت آن بخش از فعاليتهاي مربوط به برنامه هاي آموزشي، مواد و محتوي دروس، روشها و وسايل آموزشي، مشاوره و راهنمائي تحصيلي، اقدامات آموزشي و پرورشي مکمل برنامه، امور معلمان (مربيان) و دانش آموزان (کارآموزان)، در واقع در معناي اخير، فعاليتهاي صف سازماني آموزشي مد نظر قرار مي گيرد، اگر از مفهوم تصميم گيري مدد بگريم، مديريت آموزشي عبارت است از تصميم گيري و اجراي تصميمات درباره آموزش و پرورش
انواع سبکهاي مديريت
1- مديريت مبتني بر هدف:
2- مديريت مشارکتي:
3- مديريت کيفيت:
4- مديرت زمان:
5- مديريت جبران خدمت
يکي از مهمترين وظايف مديران منابع انساني اجراي طرح و سيستمهاي جبران يا حقوق و مزاياست. منظور از واژة جبران کلية پاداشهاي دروني و بيروني سازمان است که کارکنان در مقابل همکاري با سازمان دريافت مي کنند. طراحي سيستم پرداخت به منظور دستيابي به چند هدف است که مهمترين آنها عبارت است از ارائه حقوق و پاداش منصفانه و مناسب به تمام کارکنان.
علاوه بر آن ضمن ايجاد درآمد براي کارکنان بايد شرايطي فراهم شود تا سازمان به طور رقابتي در بازار فعاليت کند، مقوله اخير حائز اهميت است بويژه با توجه به اينکه بسياري از سازمانها بيش از 50 درصد هزينه هايشان مستقيماً به حقوق و مزاياي کارکنان اختصاص دارد.
مديريت جبران خدمت، سازمان را ياري مي دهد که منابع انساني کارآمدي را کشف و نگهداري کند. بدون يک سيستم پرداخت مناسب، کارکنان فعلي احتمالاً سازمان را ترک مي کنند و جايگزيني آنها به آساني امکان پذير نخواهد بود.
آموزش و انواع آن
آموزش مستمر ضمني: اين نوع آموزش به هر آنچه که انسان در طول عمر، به گونه اي سازمان نيافته و نامنظم در زمينه هاي دانش، توانش و بينش فرا مي گيرد اتلاق مي گردد. آموزش مستمر ضمني از طريق تجربيات شخصي روزمره با توجه به محيطي که فرد در آن رشد مي يابد و کار و زندگي مي کند به دست مي آيد. مانند: محيط خانه و خانواده، محيط کار و يا محيطي که فرد در آن ساعات فراغت خود را مي گذراند: زمين ورزش، وسايل حمل و نقل در حين مسافرت و يا از طريق مطالعه و استفاده از وسايل ارتباط جمعي مانند راديو، تلويزين، فيلم.
آموزش رسمي: آموزش رسمي يا مدرسه اي شامل آن قسمت از نظام آموزشي است که از کودکستان آغاز شده و تا آموزش عالي ادامه دارد. اين نوع آموزش سازمان يافته است و داراي ساختاري مشخص مي باشد و از سلسله مراتب منظمي پيروي مي کند
آموزش غير رسمي: آموزش غير رسمي به هر نوع فعاليت آموزشي و کارآموزي اتلاق مي شود که سازمان يافته است ولي در خارج از نظام آموزش رسمي تحقق مي پذيرد، مانند دوره هاي آموزشي و کارآموزي کوتاه مدت در زمينه هاي گوناگون عقيدتي- سياسي، سوادآموزي، بهداشت، تعاون، کمکهاي اوليه، تنظيم خانواده، کسب مهارتهاي حرفه اي و فني در زمينه هاي صنعت، کشاورزي و خدمات و انواع آموزشهاي مفيد براي بارور ساختن ساعات فراغت و غيره...
به اين ترتيب آنچه از واژه آموزش امروز استنباط مي شود ابعاد بسيار وسيعتري را مطرف مي کند و به محيط کلاس و معلم و کتاب در چهارچوب مدرسه اکتفا نمي شود و به تعداد سالهايي که فرد به مدرسه مي رود خاتمه نمي يابد. بلکه، مفهوم وسيعتر و غني تر «يادگيري» بدون توجه به اين که در کجا، چگونه و در چه سني يادگيري انجام پذيرفته است، مورد نظر است، در اين چهارچوب و با اين ديدگاه امر آموزش به معناي وسيع «يادگيري» مي باشد و شامل فرآيندي است که از گهواره تا گور در طول عمر انسان ادامه دارد، به عبارت ديگر، اين اصل با ارزش فرهنگ اسلامي: «ز گهواره تا گور دانش بجوي» مصداق عمل پيدا مي کند.