عنوان ترجمه شده مقاله: مطالعه کنترل شده تصادفی برای تعیین کارآیی تمرین ساین چی دو بر تطبیق با بالا رفتن سن

Sedentary older adults are at risk of decreased physical function that may lead to loss of independence In addition, low spirituality is associated with all-cause mortality for older adults Published research studies have not evaluated the effects of spirituality following a meditative movement intervention such as Sign Chi Do (SCD). The Roy Adaptation Model guided the design of a 12-week intervention that tested the effects of SCD compared with a minimal education control group on physiological and self-concept adaptation. Sixty-seven sedentary, community-dwelling older adults were randomized to the SCD or control group. Final analysis included 49 participants after adjusting for dropouts and incomplete data. Measurement of physiological (Timed Up & Go [TUG], 6-minute walk [6-MW], and metabolic equivalent [MET]-minute/week) and self-concept (Functional Assessment of Chronic Illness Therapy-Spiritual Well- Being-12 and Exercise Self-Efficacy) adaptation were completed at baseline (Time 1), 6 (Time 2), and 12 (Time 3) weeks. TUG and MET-minute/week scores improved significantly from Time 1 to Time 3 for the intervention group, and 6-MW at Time 3 showed a significant between-group difference of 271.36 feet. Self-concept measures did not yield significant results. These results indicate that the theoretical factor of Roy’s physiological adaptation (balance and physical function) improved in response to the SCD intervention among sedentary older adults

چکیده

سالمندان کم تحرک در خطر کاهش عملکرد فیزیکی هستند که ممکن است منجر به از دست رفتن استقلال آنها گردد. به علاوه، روحیه ضعیف در سالمندان به هر علتی که باشد با مرگ و میر مرتبط است. مطالعات منتشر شده، اثرات روحیه معنوی به دنبال حرکات آرام بخش مانند Sign Chi Do (SCD) را ارزیابی نکرده اند. با مدل انطباقی Roy، مداخله ای 12 هفته ای طراحی شد که اثرات SCD را در مقایسه با گروه کنترل که حداقل آموزش در زمینه تطبیق فیزیولوژیک و شخصی را دیده بودند، بررسی کرد. 67 سالمند کم تحرک به طور تصادفی برای SCD یا گروه کنترل انتخاب شدند. آنالیز نهایی بعد از کسانی که مطالعه را ترک کردند و حذف داده های ناقص،  شامل49 شرکت کننده بود. ارزیابی تطبیق فیزیولوژیکی (Timed Up & Go [TUG]، راه رفتن 6 دقیقه ای [6-MW] و معادل متابولیکی در هفته/دقیقه [MET]) و تطبیق شخصی (ارزیابی  عملکردی درمان بیماری مزمن-سلامت روحی-12 و کارآیی تمرین) در هفته های ابتدایی (زمان 1)، 6 (زمان 2)، و 12 (زمان 3) انجام شد. امتیازهای TUG و MET از زمان 1 تا زمان 3 برای گروه مداخله ای بهبود معنی داری داشتند، و در مورد 6-MW در زمان 3 تفاوت معنی داری معادل 271.36 فوت بین گروه ها وجود داشت. معیارهای شخصی نتایج معنی داری نداشتند. این نتایج نشان می دهند که فاکتور نظری تطبیق فیزیولوژیک Roy (تعادل و عملکرد فیزیکی) در پاسخ به مداخله SCD درمیان سالمندان کم تحرک بهبود یافت.

1-مقدمه

دستورالعمل های کشوری توصیه می کنند که سالمندان در اشکالی از فعالیت فیزیکی، بدون توجه به سن، وزن، مشکلات سلامتی یا توانایی شان، برای افزایش یا حفظ عملکرد فیزیکی و اجتناب از سایر عوارض رفتارهای کم تحرک، شرکت کنند (Nelson et al., 2007; U.S. Department of Health and Human Services, 2008). اثرات کم تحرکی، با کمی ورزش قابل برگشت هستند، و عملکرد فیزیکی تقویت می شود و افت توده عضلانی اسکلتی برطرف می شود (Spirduso, Francis, & MacRac, 2005).  فعالیت فیزیکی که از گروه های عضلانی انتهای بزرگ پایینی استفاده می کنند مانند تعادل و تمرین های هماهنگی، بیش از همه برای تقویت عملکرد و تطبیق با بالا رفتن سن در میان سالمندان با تحرک کم مفید هستند...