عنوان ترجمه شده مقاله: تفاوت‌های بین هیپرتروفی قلبی آسیب‌شناختی و فیزیولوژیکی: روش‌های درمانی جدید برای معالجه نارسایی قلبی

 In general, cardiac hypertrophy (an increase in heart mass) is a poor prognostic sign. Cardiac enlargement is a characteristic of most forms of heart failure. Cardiac hypertrophy that occurs in athletes (physiological hypertrophy) is a notable exception. Physiological cardiac hypertrophy in response to exercise training differs in its structural and molecular profile to pathological hypertrophy associated with pressure or volume overload in disease. Physiological hypertrophy is characterized by normal organization of cardiac structure and normal or enhanced cardiac function, whereas pathological hypertrophy is commonly associated with upregulation of fetal genes, fibrosis, cardiac dysfunction and increased mortality. It is now clear that several signalling molecules play unique roles in the regulation of pathological and physiological cardiac hypertrophy. The present review discusses the possibility of targeting cardioprotective signalling pathways and genes activated in the athlete's heart to treat or prevent heart failure

چکیده

بطور کلی، هیپرتروفی قلبی (افزایش حجم قلبی) یک نشانه پیش‌آگهی ضعیف است. بزرگی قلب یکی از مشخصه‌های بسیاری از انواع نارسایی‌های قلبی است. هیپرتروفی قلبی که در ورزشکاران اتفاق می‌افتد (هیپرتروفی فیزیولوژیک) یک استثنای جالب توجه است. هیپرتروفی قلبی فیزیولوژیکی در پاسخ به تمرینات ورزشی از لحاظ نیمرخ ساختاری و مولکولی با هیپرتروفی آسیب‌شناختی مرتبط با اضافه بار فشاری یا بیماری متفاوت است. هیپرتروفی فیزیولوژیکی از طریق سازماندهی طبیعی ساختار قلبی و عملکرد قلبی طبیعی یا افزایش‌یافته مشخص می‌شود، در حالی که هیپرتروفی آسیب‌شناختی معمولا مرتبط با تنظیم بالادستی ژن‌های جنینی، تصلب بافت‌ها، اختلال عملکرد قلبی و افزایش مرگ و میر می‌باشد.در حال حاضر روشن است که چندین مولکول نشانگر، نقش‌های منحصر به فردی در تنظیم هیپرتروفی آسیب‌شناختی و فیزیولوژیکی ایفا می‌کنند.بررسی حاضر امکان هدف‌گیری مسیرهای پیام‌رسانی حفاظت قلبی و ژن‌های فعال شده در قلب ورزشکار برای درمان یا پیشگیری از نارسایی قلبی را مورد بحث قرار می‌دهد.

1-مقدمه

هیپرتروفی قلبی (افزایش حجم عضله) معمولا به عنوان یک نشانه پیش‌آگهی ضعیف در نظر گرفته شده و تقریبا با همه انواع نارسایی قلبی مرتبط می‌باشد. نارسایی قلبی یک بیماری ناتوان کننده است که افزایش میزان مرگ‌ و میر، بستری شدن در بیمارستان و درجه شیوع را به همراه دارد. یک استثنای قابل توجه در زمینه ارتباط بین بزرگی قلب و وقوع نارسایی قلبی، قلب ورزشکار است. تمرین ورزشی شدید همچنین موجب وقوع یک پاسخ هیپرتروفی خواهد شد، در حالی که با حفظ یا افزایش عملکرد قلبی مرتبط می‌باشد...