چکیده
علیرغم وجود شواهد تجربی دال بر تأثیر سیستم برنامه ریزان نهایی (LPS)، اما ساز و کار اجرائی آن کمتر به طور کامل شناخته شده است. تقویت شبکه‌های اجتماعی در چارچوب پروژههای ساختمانی در این سیستم به این امر اشاره دارد که احتمال ارتقاء همکاری با استفاده از ابزاری غیر از LPS یا علاوه بر آن وجود دارد. با الهام از مفهوم قرارداد اجتماعی روسو، یک ساختار مدیریتی جدید موسوم به قرارداد فرعی اجتماعی (SSub) برای تست این فرضیه طراحی شده است. تأثیر مداخلات SSub و LPS بر گردش کار در هشت پروژه ساختمانی مسکونی با استفاده از اقدام پژوهی در طی دوره 7 تا 16 ماهه بررسی شده است. نتایج ارائه شده حاکی از این شواهد است که استفاده از SSub همراه با LPS باعث بهبود هماهنگی و گردش کار بیش از استفاده محض از LPS می‌گردد. همچنین به نظر می‌رسد که SSub موجب می‌شود پیمانکار اصلی فرایند آماده سازی را انجام دهد که در غیر این صورت، این کار اغلب انجام نمی‌شود. این تحقیق درک جدیدی از نحوه عملکرد LPS ارائه می‌دهد و از طریق ایجاد ارتباط بین تئوری و عمل، به صنعت و دانشگاه کمک کرده و بطور بالقوه موجب تقویت اعتماد متخصصان برای کاربرد این مداخلات به منظور بهبود گردش تولید می‌گردد.
-1مقدمه
پروژههای ساختمانی چند طبقه مسکونی، سیستم‌های پروژه سازی با میزان کار تکراری نسبتاً بالا و در حجم نسبتاً بالایی از مکان‌های مشابه هستند (آرش پور و آرش پور، 2015؛ چان و هو، 2002). اجرای سیستم ساختمان و عملیات تکمیلی معمولاً توسط کارگرانی انجام می‌شود که به پیمانکاران فرعی مختلف تعلق دارند. کنترل پروژه آنها بایستی گردش کار را ارتقا دهد که در این زمینه، به مدت کوتاه چرخه تکمیل عملیات در هر فضای مشخص در ساختمان و کار مستمر هر گروه شغلی اشاره دارد (بشفورد و همکاران، 2005). این امر مستلزم هماهنگی دقیق در گردش گروه‌ها در محل کار و همراه با گردش مواد، اطلاعات، تجهیزات و غیره است، زیرا سفارشی سازی طرح هر بخش به این معنی است که اندازه و محتوای بسته کاری در مکان‌های مختلف متفاوت است و بسته‌های کاری به صورت یکنواخت برای اجرا آماده نشده‌اند (ساکس و گولدین، 2007)...
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید.