چکیده
ارزیابی پایداری یکی از موارد نگرانی رو به رشد در سرتاسر دنیا به حساب می آید، به گونه ای که موجب اجرایی شدن دستورکار ملل متحد 2030 گردیده است. از آنجا که پایداری به ملاحظات مربوط به مسائل زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی در راستای دیدگاه های فرهنگی، تاریخی (گذشته نگر و آینده نگر) و سازمانی گفته می شود، ابزارهای مناسبی جهت اطمینان از پوشش کامل این جنبه ها و امکان مشارکت ذینفعان مختلف نیاز می باشد. در این مقاله، یک ابزار دقیق و انعطاف پذیر علمی ارائه می شود که طی 25 سال گذشته توسعه یافته و در زمینه های مختلف فرهنگی و توسعه مورد آزمون قرار گرفته است تا چارچوبی برای ارزیابی پایداری سیاست ها، راهبردها، برنامه ها و پروژه ها در راستای دستورکار 2030 ایجاد گردد. یک مطالعه موردی درخصوص یک پروژه کلان معدنکاری در کِبِک (کانادا) برای بررسی عملکرد شبکه تحلیلی توسعه پایدار به منظور ارزیابی پایداری، انتخاب گردید. این ابزار و فرآیند بخشی از ابزار تسریع اهداف توسعه پایدار ملل متحد (SDGs) می باشد، یکی از تطبیق پذیرترین ابزارها که کلیه 17 SDGs را دربرگرفته و بصورت کاملاً رایگان در دسترس می باشد. سایر مزایا و محدودیت های این ابزار و فرآیند در مقاله مورد بحث قرار می گیرند.
1-مقدمه
در 45 سال گذشته، مفهوم توسعه پایدار (SD) به عنوان جایگزینی برای توسعه اقتصادی مرسوم براساس رشد تولید ناخالص داخلی (GDP) درنظر گرفته می شد. توجه به این پاردایم پاسخی است به عدم موفقیت های مدل غالب، ازجمله عدم موفقیت آن در توزیع منصفانه ثروت و اثرات آن بر محیط محلی و جهانی، تنوع فرهنگی و انسجام اجتماعی. هرچند ریشه های آن را می توان در هزاره های پیشین تاریخ بشر جستجو نمود [1]، اما در اواخر قرن بیستم به اوج خود رسید [2]…
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید.