چکیده
پوشش های زیست فعال بر روی ایمپلنت های فلزی اتصال بین پروتز و بافت استخوانی را تسهیل میکند، و پایداری طولانی مدت و یکپارچگی ایمپلنت را افزایش میدهد. متن این مقاله اشاره به این دارد که تکنولوژی های رایج پوشش دهی، چسبندگی کافی پوشش بر روی ایمپلنت را فراهم میکند. یک برنامه ی پردازش، توسعه داده شد که واکنشها را به حداقل رسانده و پوشش های نازکی را بر روی زیر لایه تولید میکند. هیدروکسی آپاتیت و پوشش های کلسیم فسفات دوفازی (ترکیبی از هیدروکسی آپاتیت و تری کلسیم فسفات) بر روی ایمپلنت استینس استیل 316L با استفاده از یک روش پوش شده ی غوطه وری (dip-coating method) ساده، اعمال شد. قبل از پوشش دهی سطوح زیر لایه غیر فعال بودند. ایمپلنتهای پوشش داده شده با روش غوطهوری در مرحله بعد در دماهای مناسب برای ایجاد چسبندگی پوشش با زیر لایه تحت عملیات حرارتی قرار گرفتند. ایمپلنتهای پوشش داده شده با استفاده از تفرق اشعه ایکس، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آزمون چسبندگی مشخصه یابی شدند. نتایج نشان میدهد که پوششهای هیدروکسی آپاتیت پوشش داده شده به روش غوطه وری و پوشش های دو فازی با ضخامت حدود 5-7 میکرون به شدت به زیر لایه های استینس استیل 316L میچسبند.
1-مقدمه
علاقه قابل توجهی به هیدروکسی آپاتیت زیست فعال به خاطر شباهت شیمیایی آن به مواد معدنی کلسیم فسفات در بافت سخت بیولوژیکی، و توانایی آن در تشکیل یک پیوند قوی با استخوان وجود دارد...
میتوانید از لینک ابتدای صفحه، مقاله انگلیسی را رایگان دانلود فرموده و چکیده انگلیسی و سایر بخش های مقاله را مشاهده فرمایید