Abstract
In this article, we put forward a concept for the identification and analysis of future development options of technological innovation systems. The key element of our approach, the so-called variation analysis, is a methodology to identify coherent socio-technical and organizational variants within a specific innovation field. Consistent combinations of these two dimensions may be interpreted as nuclei for alternative future developments of innovation systems. The method may be used in discursive foresight processes to inform strategy formulation of firms or policy makers who see a utility in furthering the innovation field. The paper has a focus on developing the theoretical background and the analytical structure of the methodology. Empirically, we illustrate the method for the innovation system of biomass digestion in Switzerland
چکیده
در این مقاله ما مفهومی را برای شناسایی و تحلیل گزینه های توسعه آینده سیستمهای جدید فن آوری مطرح می کنیم. عنصر کلیدی رویکرد ما که تحلیل پراکندگی نامیده می شود، نوعی روش شناسی برای تعریف متغیرهای اجتماعی و فنی و سازمانی منسجم در یک زمینه خاص نوآوری است. ترکیب منطقی این دو بعد ممکن است به عنوان شالوده ای برای توسعه های جایگزین آینده سیستم های نوآوری تفسیر شود. این روش ممکن است در فرایندهای آینده نگاری استدلالی برای آگاهی دادن درباره تدوین راهبرد شرکت ها یا سیاستگذارانی که منفعتی را در سرمایه گذاری حوزه فن آوری می بینند استفاده شود. این متن روی توسعه دورنمای نظری و ساختار تحلیلی این نوع روش شناسی تمرکز می کند. ما از طریق تجربی روشی را برای سیستم فن آوری تجزیه توده زنده که در سوئیس انجام گرفته شرح می دهیم.
1-مقدمه
پیش بینی گزینه های آینده توسعه فن آوریهای نو برای موسسات تجاری، سیاستگذاران و دیگر فعالان اجتماعی که علاقه ای به انتشار نوآوری دارند یا کسانی که تحت تاثیر نوآوریها قرار میگیرند، دارای اهمیت کلیدی می باشد. برای مثال پیشگویی درباره موقعیتهای کاربردی بالقوه یا آینده بازار سهام به شدت مناسب تلاش برای سنجش فن آوری می باشند. رتبه بالایی از عدم اطمینان به نوآورترین فرایندها مربوط می شود، هر چند امکان پیشبینی مسیرهای واقعی توسعه فن آوری را به شدت محدود می کنند. این محدودیت ها همه و بیشتر برای نوآوریهایی که بنیادی و یا در وضعیت ابتدایی توسعه هستند، صدق می کند. در نتیجه پیشگویی ها درباره موفقیت نوآوری، تلاش برای برآورد کردن از روی تجارب گذشته و روندهای جاری بارها و بارها اعتبار کم پیش بینی را نشان داده اند. به عنوان یک جایگزین، آینده نگاری و روشهای طرح ریزی هر دو، توجه قابل ملاحظه ای در سطح تدوین راهبرد فردی شرکتها یا به عنوان ابزاری برای همکاری بازیگران متفاوت سیاست یا صنعت به دست آورده اند...