In this study, chitosan, a commercially-available linear polysaccharide mainly used as antibacterial agent, functional coating and drug-delivery system, is investigated to enlighten both water interactions and its thermal stability by using a set of complementary advanced thermal techniques, rarely applied in polysaccharides characterizations. DSC and TGA, here coupled with FTIR and GCMS analysis of the exhausted gas, were used to reveal thermal events and identify degradation products as a function of the temperature: three main steps in chitosan (N-deacetylation degree, DD = 78%) thermal degradation were highlighted and mechanism proposed. In order to make a comparison with other analogous polymeric systems and validate the results obtained, a medical grade chitosan (DD > 93%) and a commercial chitin were investigated too. Moreover, the water adsorption capacity of chitosan (DD = 78%) was followed by using thermo-microgravimetry (TMG) and the distinction between weight losses of both physically and chemically adsorbed water molecules was achieved. The approach followed allows a complete characterization of the thermal behaviors of the chitosan and highlights the need for complementary advanced thermal techniques in the detailed characterization of complex biopolymers 

در این مطالعه، چیتوسان به عنوان یکی از پلی ساخاریدهای تجاری که عمدتاً به عنوان عامل ضد باکتری، اندود عاملی و سیستم دارورسانی از آن استفاده می شود، مورد بررسی قرار گرفته است تا هم اندرکنش های آن با آب و هم پایداری حرارتی آن، بوسیله مجموعه ای از روش های حرارتی پیشرفته و مکمل که به ندرت در شناخت خواص پلی ساخاریدهای بکار بسته شده اند، روشن شود. از DSC و TGA که در اینجا با آنالیزهای FTIR و GCMS گاز خروجی، تلفیق شده اند، برای آشکارسازی رخدادهای حرارتی و شناسایی محصولات تخریب برحسب تابعی از دما استفاده شده است: سه مرحله اصلی در تخریب چیتوسان (درجه N-استیل زدایی، 78% = DD) مشخص شده و مکانیزمی برای آنها ارائه شده است. برای مقایسه با سیستم های پلیمری مشابه و اعتبار سنجی نتایج بدست آمده، یک چیتوسان  درمانی (93% < DD) و یک چیتین تجاری نیز مورد بررسی قرار گرفتند. علاوه بر این، ظرفیت چیتوسان (78% = DD) در جذب آب، بوسیله میکروگرانی سنجی حرارتی (TMG) بررسی شد و افت وزن ناشی از مولکول های آب جذب فیزیکی و شیمیایی، از هم تفکیک شدند. رهیافت دنبال شده در این مطالعه، امکان شناخت کامل خواص رفتارهای حرارتی چیتوسان را فراهم کرده و نیاز به روش های حرارتی تکمیلی و پیشرفته برای شناخت جزئیات خواص زیست پلیمرهای پیچیده را نمایان می کند.