OBJECTIVES: Sleep difficulties are common in children with autism spectrum disorders, with wide-ranging effects on the child’s daytime behavior. We reviewed data within our Autism Speaks Autism Treatment Network Registry to determine the prevalence of sleep difficulties and patterns of medication use

METHODS: Data from 1518 children ages 4 to 10 years were analyzed to determine the number of children documented to have sleep difficulties by parent-completed questionnaires and clinician-completed forms and how these findings related to the use of sleep medications

RESULTS: The Children’s Sleep Habits Questionnaire total score was ≥41 (associated with clinically significant sleep problems in past research) in 71% of children. The prevalence of sleep diagnoses was less frequent (30% of children aged 4–10 years; P < .0001). Medications for sleep were prescribed in 46% of 4- to 10-year-olds given a sleep diagnosis. The most common medication used for sleep was melatonin followed by α-agonists, with a variety of other medications taken for sleep (anticonvulsants, antidepressants, atypical antipsychotics, and benzodiazepines). Children taking medications for sleep had worse daytime behavior and pediatric quality of life than children not taking sleep medications

CONCLUSIONS: Parent concerns about sleep may not be reflected in the information gathered during a clinic visit, supporting the need to develop screening practice pathways for sleep in autism spectrum disorders. Furthermore, many medications taken for sleep have adverse effects, supporting the need for evidence-based interventions in this population

چکیده

هدف: مشکلات خواب در کودکان با اختلالات طیف اوتیسم ، با اثرات گسترده بر رفتار در طول روز کودک شایع است. ما داده های اوتیسم در سخنرانی خود در سخنرانی اوتیسم Network Registry درمان اوتیسم پیرامون درمان اوتیسم، تعیین شیوع مشکلات خواب و الگوهای استفاده از دارو بررسی کردیم.

روش ها: اطلاعات 1518 کودکان سنین 4 تا 10 سال برای تعیین تعداد فرزندان به مشکلات خواب با استفاده از پرسشنامه تکمیل شده توسط والدین و فرم تکمیل شده توسط پزشک و اینکه چگونه یافته های مربوط برای استفاده از داروهای خواب آور استفاده می شود را مستند کردیم.

نتایج: مجموع نمره پرسشنامه عادات خواب کودکان ≥41 (در ارتباط با مشکلات خواب قابل توجه در تحقیقات گذشته) در 71٪ از کودکان بود. تشخیص شیوع خواب کمتر (  0001/0<  P 30 درصد از کودکان در سن 4-10 سال) بود. داروهای خواب آور در 46 درصد از 4- 10 ساله با توجه به تشخیص خواب تجویز شد. رایج ترین دارو مورد استفاده برای خواب ملاتونین با α آگونیست بود، با انواع داروهای دیگر مصرف شده برای خواب (داروهای ضد تشنج، داروهای ضد افسردگی، آنتی سایکوتیک های آتیپیک و بنزودیازپین ها). کودکان مصرف کننده داروهای خواب آور از کودکانی که داروهای خواب آور مصرف نمی کردند رفتار بدتری در طول روز زندگی با امراض کودکانه داشتند.

نتیجه گیری: نگرانی والدین در مورد خواب ممکن است در اطلاعات جمع آوری شده در طول یک دیدار کلینیک منعکس نشود، متحمل نیاز به توسعه مسیرهای عمل غربالگری برای خواب در اختلالات طیف اوتیسم است. علاوه بر این، بسیاری از داروها صرف شده برای خواب اثرات سوء دارند، متحمل نیاز به مداخلات مبتنی بر شواهد در این جمعیت است.

1-مقدمه

مشکلات خواب در کودکان با اختلالات طیف اوتیسم (ASD)، با میزان شیوع 50٪ تا 80٪ بسیار شایع هستند. در سخنرانی اوتیسم شبکه رجیستری درمان اوتیسم (ATN)، اختلال خواب به یک نگرانی برجسته پدر و مادر از دوران کودکی تا نوجوانی گزارش شد. خواب در چندین مطالعه دیگر رجیستری ATN نقطه تمرکز بوده است. در یک بررسی، خواب ناکافی با مشکلات رفتاری درونی و برونی بیشتر و توسعه مهارت های انطباقی ضعیف تر همراه بود. 5 در تجزیه و تحلیل دیگر، کودکان و نوجوانان با خواب کم نیز به میزان مشکلات رفتار بیشتری نسبت افرای که خوب می خوابند، از جمله در زمینه های بیش فعالی، مسائل حسی، اضطراب و رفتار خود تحریکی گزارش شده است...