Diabetes mellitus (DM) has been known to mankind for more than 2000 years. DM is a group of metabolic disorder characterized by a complete lack of insulin, a relative lack of insulin, or insulin resistance. The increase in prevalence of DM is due to three influences: lifestyle, ethnicity, and age. Current challenges in diabetes management include: optimizing the use of the already available therapies to ensure adequate glycemic, blood pressure, and lipid control and to reduce complications. At present several researches have been focusing on new management options for diabetes. Among these options the use of nanomedicine is becoming an eye catching and most promising. The aim of the present review is to provide brief overview of the applications of nanoparticles (NPs) in diabetes management. The development of improved oral insulin administration is very essential for the treatment of DM to overcome the problem of daily subcutaneous injections. In diabetic patients oral administration of insulin can be beneficial not only to alleviate the pain and trauma caused by injections, but it can also mimic the physiological fate of insulin as well. It has been found that NPs of chitosan, calcium pectinate zinc oxide, alginate, casein and different polymers have been used as a carrier for oral insulin delivery. Buccal administration of insulin with absorption enhancers showed a maximum 12% pharmacological activity. Biodegradable Polymeric NPs for parenteral insulin delivery have also been used, where the insulin matrix surrounded by the nanoporous membrane containing grafted glucose oxidase. A rise in blood glucose level triggers a change in the surrounding nanoporous membrane, resulting in biodegradation and subsequent insulin delivery. Inhalable, polymeric NP-based drug delivery systems have also been tried earlier for the treatment of tuberculosis and cardiovascular disease treatment. Such approaches can be directed toward insulin delivery through inhalable NPs. All previous studies resulted in post treatment accumulation of the NPs in skin and eyes. These drug delivery technologies are in various stages of research and development. The medical applications for nanotechnology are enormous and could give medicine, including the treatment of diabetes, an entirely new outlook

چکیده

دیابت ملیتوس (DM) برای بیش از 2000 سال با نوع بشر آشناست. DM گروهی از اختلالات متابولیک است که با فقدان کامل انسولین، فقدان نسبی انسولین، یا مقاومت به انسولین شناخته شده است. شیوع دیابت تحت تاثیر سه عامل سبک زندگی، قومیت و سن می باشد. چالش های موجود در مدیریت دیابت عبارتند از: بهینه سازی استفاده از روش های درمانی کنونی موجود برای اطمینان از قند خون مناسب، فشار خون و کنترل چربی و کاهش عوارض. در تحقیقات متعدد کنونی تمرکزی روی گزینه های مدیریتی جدید برای دیابت وجود دارد. در میان این گزینه ها استفاده از نانوپزشکی چشم نواز و امیدبخش است. هدف از بررسی حاضر  ارائه خلاصه ای از برنامه های کاربردی از نانوذرات (NPS) در مدیریت دیابت است. توسعه بهبود تجویز انسولین خوراکی برای درمان DM با غلبه بر مشکل تزریق زیرجلدی روزانه بسیار ضروری است. تجویز خوراکی انسولین در بیماران دیابتی نه تنها می تواند به نفع کاهش درد و آسیب توسط تزریق باشد بلکه حتی می تواند همچنین سونوشت فیزیولوژیکی انسولین را به خوبی تقلید کند. مشخص شده است که NPs کتوزان، اکسید روی شانه دار کلسیم،آلژینات، کازئین و پلیمر های مختلف به عنوان یک حامل برای تحویل انسولین خوراکی استفاده شده است. تجویز Buccal انسولین با افزایش دهنده های جذب یک فعالیت فارماکولوژیکی حداکثری 12% را نشان می دهد. NPs پلیمریک زیست تخریب برای تحویل انسولین تزریقی همچنین استفاده شده است در حالی که ماتریکس انسولین توسط غشاء متخلخل حاوی پیوند گلوکز اکسیداز احاطه شده است. فزایش سطح قند خون باعث تغییر در غشاء متخلخل اطراف آن، منجر به تجزیه بیولوژیکی و پس از آن تحویل انسولین می باشد. بر روی سیستم تحویل دارو بر اساس NP پلیمریک استنشاقی، همچنین برای درمان سل و بیماری های قلبی عروقی نیز سعی شده است. چنین روش هایی می تواند مستقیما در جهت تحویل انسولین از طریق NPs استنشاقی باشد. همه مطالعات قبلی منجر به انباشتگی NPs در پوست و چشم پس از درمان می شود. این فناوری های تحویل دارو در مراحل مختلف تحقیق و توسعه هستند. کاربردهای پزشکی برای فناوری نانو فراوان هستند و می توانند چشم انداز کاملا جدیی از جمله در درمان سرطان باشند.

1-مقدمه

دیابت ملیتوس (DM) بیش از 2000 سال است که با نوع بشر آشناست. این احتمال وجود دارد که یکی از شایع ترین و اقتصادی ترین بیماری های مهم قرن بیست و یکم در کشورهای درحال توسعه و توسعه یافته است. DM گروهی از اختلالات متابولیک مشخص شده با فقدان کامل یا نسبی انسولین یا مقاومت به انسولین است که سپس منجر به هایپرگلایسمی می شود...