In the Internet of Things, services can be provisioned using centralized architectures, where central entities acquire, process, and provide information. Alternatively, distributed architectures, where entities at the edge of the network exchange information and collaborate with each other in a dynamic way, can also be used. In order to understand the applicability and viability of this distributed approach, it is necessary to know its advantages and disadvantages – not only in terms of features but also in terms of security and privacy challenges. The purpose of this paper is to show that the distributed approach has various challenges that need to be solved, but also various interesting properties and strengths

چکیــده

در اینترنت اشیاء، می توان با استفاده از معماری های متمرکز، سرویس هایی را تدارک دید، در این معماری ها، موجودیت های محوری، به دست آمده و پردازش می شوند و نیز اطلاعات را فراهم می آورند. به شیوه ای دیگر، معماری های توزیع شده که در آنها موجودیت ها در لبه شبکه، اطلاعات را تبادل نموده و با رویکردی پویا به مشارکت می پردازند نیز می توانند به کار گرفته شوند. به منظور درک کارایی و دوام این رویکرد توزیع شده، شناخت مزایا و معایب آن (نه تنها در قالب ویژگی ها بلکه به لحاظ چالش های امنیتی و محرمانه بودن) ضروری است. هدف این مقاله نشان دادن این موضوع است که رویکرد توزیع شده، با چالش های گوناگونی دست به گریبان است که بایستی حل و فصل شوند، اما نقاط قوت و ویژگی های متنوع و جالبی نیز دارد.

1-مقـــدمـــه

مفهوم اینترنت اشیاء (IoT) با گذشت زمان تکامل یافته است [1-3]. با اینحال، ایده اصلی آن را می توان در یک جمله، خلاصه نمود: "شبکه ای جهانی از موجودیت های به هم پیوسته". در اکثر موارد، این موجودیت های ناهمگون یا اشیاء (برای نمونه انسان ها، کامپیوترها، کتاب ها و خودروها، نرم افزارها و غذاها) دارای همتای قابل مکانیابی، قابل ادرس دهی و منطقی در اینترنت هستند...