Purpose: Evidence suggests that femoroacetabular impingement (FAI) in athletes may increase the risk of anterior cruciate ligament (ACL) injury. This study correlates ACL injury with hip range of motion in a consecutive series of elite, contact athletes and tests the hypothesis that a restriction in the available hip axial rotation in a dynamic in silico model of a simulated pivot landing would increase ACL strain and the risk of ACL rupture

Methods: Three hundred and twenty-four football athletes attending the 2012 NFL National Invitational Camp were examined. Hip range of internal rotation was measured and correlated with a history of ACL injury and surgical repair. An in silico biomechanical model was used to study the effect of FAI on the peak relative ACL strain developed during a simulated pivot landing

Results: The in vivo results demonstrated that a reduction in internal rotation of the left hip was associated with a statistically significant increased odds of ACL injury in the ipsilateral or contralateral knee (OR 0.95, p = 0.0001 and p < 0.0001, respectively). A post-estimation calculation of odds ratio for ACL injury based on deficiency in hip internal rotation demonstrated that a 30-degree reduction in left hip internal rotation was associated with 4.06 and 5.29 times greater odds of ACL injury in the ipsilateral and contralateral limbs, respectively. The in silico model demonstrated that FAI systematically increased the peak ACL strain predicted during the pivot landing

Conclusion: FAI may be associated with ACL injury because of the increased resistance to femoral internal axial rotation during a dynamic maneuver such as a pivot landing. This insight may lead to better interventions to prevent ACL injury and improved understanding of ACL reconstruction failure

چکیده

هدف: مدارک و شواهد هدف نشان می دهند که برخورد درون حفره ای (FAI  ) در ورزشکاران ممکن است خطر آسیب رباط صلیبی جلویی(ACL) را  افزایش دهد. این مطالعه، آسیب ACL را با دامنه حرکتی مفصل ران در سری های متوالی از نخبگان، ورزشکاران مخاطب ارتباط می دهد و این فرضیه را که محدودیت در چرخش محوری مفصل ران موجود بطور پویا در مدل سیلیکوی یک فرود چرخشی شبیه سازی شده ، فشار ACL و خطر پارگی ACL را افزایش می دهد، آزمون می کند.

روش ها: سیصد و بیست و چهار نفر از ورزشکاران فوتبال شرکت کننده در اردو دعوت شده  ملی 2012NFL  بررسی شدند. محدوده چرخش داخلی مفصل ران اندازه گیری شد و با سابقه مصدومیت ACL و جراحی ترمیمی همبسته شد. یک مورد در مدل بیومکانیکی سیلیکو به منظور مطالعه اثرFAI بر نقطه  اوج فشار نسبی توسعه داده شدهACL  در طول یک فرود چرخشی شبیه سازی شده مورد استفاده قرار گرفت.

نتایج: در داخل بدن نتایج نشان دادند  که کاهش در چرخش داخلی مفصل ران چپ همراه بود با افزایش از لحاظ آماری معنی دار احتمال آسیب ACL در زانو همان طرف یا طرف مقابل (بترتیب p < 0.0001 و OR 0.95, p = 0.0001). محاسبه پس از برآورد نسبت احتمال ابتلا به آسیب ACL بر اساس نقص در چرخش داخلی مفصل ران نشان داد که یک کاهش 30 درجه ای در چرخش داخلی مفصل ران سمت چپ همراه بود با 4.06 یا 5.29 برابر بیشتر از احتمال آسیب ACL  در همان طرف و اندام مقابل. در مدل سیلیکو نشان داده شد کهFAI  سیستماتیک اوج  فشار پیش بینی شده ACL را در طول فرود چرخشی افزایش داده است.

نتیجه گیری:  FAIممکن است همراه باشد با آسیب ACL به دلیل مقاومت فزاینده برای چرخش محوری داخلی استخوان در طول یک مانور پویا مانند فرود چرخشی. این بینش ممکن است به مداخلات بهتر به منظور جلوگیری از آسیب ACL و درک بهتر از ناتوانی بازسازی منجر شود.

1-مقدمه

طیف پیچیده متغیرهای آناتومیک ساختاری مفصل ران و ویژگی های بارگذاری اش در ورزشکار، یک نگرانی رو به رشد است. برخورد حفره ای (FAI)، تفسیر مجدد حفره ای یا استخوانی و برخورد مفصلی خارجی، می تواند در برخوردهای تکراری و ریز آسیب هایی از طریق فعالیت نتیجه دهد. این متغیرهای ریخت شناسانه اغلب همراهند با محدودیت هایی در چرخش داخلی مفصل ران و منطقه بارگذاری استخوان اتصال سر و گردن در برابر لبه حفره ای. این حرکت شناسی غیر طبیعی به وضوح مرتبط است با چاک دادن های آزمایشگاهی، لایه لایه شدن غضروف، و یک آبشار رو به نابودی از آسیب لگن داخل مفصلی و آرتروز ثانویه....