چکیده

ما ارتباط بین تهور مالیاتی و سررسید بدهی سازمانی را بررسی کردیم و شواهد محکمی یافتیم مبنی بر  اینکه سررسید بدهی کوتاه‌تر، در شرکت‌های متهور مالیاتی رایج‌تر است. نتایج از طریق چندین آزمون‌ استحکام، از جمله کنترل انگیزه‌های ناشی از جبران خدمات برای ریسک‌پذیری، تأثیرات CEO و شرکت، رگرسیون‌های تغییرات و تخمین متغیرهای ابزاری مورد بررسی قرار گرفتند. این نتایج نشان می دهند که وام دهندگان، تهور مالیاتی  را به عنوان یک  فعالیت پر ریسک می دانند و بنابراین ساختار  سررسید بدهی را محدود به ارائه  یک  مکانیسم نظارتی برای قراردادهای بدهی با استقراض کننده های دارای تهور مالیاتی، می‌کنند. ما نتیجه می‌گیریم که تهور مالیاتی تأثیر معناداری بر قراردادهای بدهی دارد.

-1مقدمه

ادبیات موجود درمورد ارتباط بین تهور مالیاتی شرکت  و سررسید بدهی، نتایج مختلفی ارائه می دهد. نتایج گراهام و تاکر (2006) و ریچاردسون، لنیس و لئونگ (2014) نشان می دهند که شرکت های دارای تهور مالیاتی، به طور متوسط، به صورت آگاهانه نسبت های اهرمی پایین تری دارند. با این حال، حسن، هوی، وو، و ژانگ (2014) دریافتند که تهور مالیاتی  با هزینه های بیشتر وام و وثیقه های سخت گیرانه تر و مقررات ضمانتی، در ارتباط است. در حالیکه بطور تجربی مشخص کردن این مسئله مشکل است که  آیا ارتباط منفی بین تهور مالیاتی و اهرم، در درجه اول از انتخاب وام دهنده ناشی می شود  یا وام گیرنده، اما واضح است که وام گیرندگان، وام های پرهزینه با قوانین بیشتر برای وثیقه و ضمانت را ترجیح نمی دهند…