عنوان ترجمه شده مقاله: تاثیر بازی درمانی بر کودکان دارای علائم اختلال نقص توجه- بیش‌فعالی

Sixty elementary school age children qualified as symptomatic of attention deficit/hyperactivity disorder (ADHD) were randomly assigned to 1 of 2 treatment conditions: child-centered play therapy (CCPT) or reading mentoring (RM). All children participated in 16 individual 30-min sessions in the schools. Results indicated that children who participated in 16 sessions of CCPT and RM demonstrated statistically significant improvement on the ADHD and student characteristics domains, as well as the Anxiety/Withdrawal and Learning Disability subscales of the Index of Teaching Stress and the ADHD Index of the Conners Teacher Rating Scale--Revised: Short Form. Children who participated in CCPT demonstrated statistically significant improvement over RM children on the student characteristics domain and on the Emotional Lability and Anxiety/Withdrawal subscales of the Index of Teaching Stress

چکیده

60 کودک از رده سنی ابتدایی که واجد علائم اختلال نقص توجه- بیش‌فعالی بودند، به طور تصادفی انتخاب شده و در یکی از دو شرایط درمان قرار گرفتند: بازي درمانگري كودك محور (CCPT) و خواندن همراه با نظارت (RM). اين كودكان به صورت تک نفره در مدارس در 16 جلسه بازی­درمانگری که هر جلسه 30 دقیقه به طول می­انجامید، شركت كردند. نتایج نشان داد کودکانی که در 16 جلسه بازي درمانگري كودك محور و خواندن همراه با نظارت شرکت کردند، از نظر آماری بهبودی معنی­داری در دامنه­ ویژگی­های اختلال نقص توجه- بیش‌فعالی و توانایی­های دانش­آموز و همچنین سطح اضطراب/ گوشه­گیری و خرده­مقیاس­های اختلال یادگیری در شاخص ADHD مقياس تجدیدنظر شده درجه­بندی مشکلات رفتاری کانرز (فرم معلمان) به دست آوردند. کودکانی که در گروه CCPT شرکت کردند، از نظر آماری بهبودی بیشتری نسبت به کودکان گروه RM در حوزه تغییرپذیری هیجانی و خرده­مقیاس­های اضطراب/گوشه­گیری در شاخص استرس معلمان کسب کردند.

1-مقدمه

به طور معمول، معلمان دانش­آموزانی که دارای مشکلات رفتاری در مدارس هستند برای مشاوره به مراکز درمانی ارجاع می­دهند (آبدین و رابینسون، 2002). به طور خاص، دوپاول و استونر (2003) بیان کردند که مشکلات توجهی و کنترل رفتاری دانش­آموزان دو دلیل برجسته برای ارجاع کودکان به روانشناسان مدرسه و روانشناسان بالینی است. دانش­آموزانی که مشکلات رفتاری و توجهی دارند، ممکن است واجد شرایط تشخیص اختلال نقص توجه- بیش­فعالی (ADHD) باشند؛ که یکی از شایع­ترین تشخیص­های دوران کودکی، حدود 3% تا 7% کودکان دارای علائم، است (انجمن روانپزشکی آمریکا، 2000؛ وودارد، 2006). مطالعات نشان می­دهند که کودکان دارای علائم و رفتارهای مرتبط با اختلال نقص توجه- بیش­فعالی (عدم توجه، بیش­فعالی و تکانشگری) هستند، به طور معناداری در مقایسه با کودکان بدون اختلال، استرس بیشتری برای معلمان ایجاد می­کنند...