عنوان ترجمه شده مقاله: پارادایم و مدل های ذهنی جدید

In a recent article in this journal, Johnson–Laird and colleagues argue that mental models theory (MMT) can integrate logical and probabilistic reasoning [1]. We argue that Johnson-Laird and colleagues make a radical revision of MMT, but to ill effect. This can best be seen in what they say about truth and validity (Box 1). Formerly ([2], p. 651), in MMT p ∨ q (p or q) ‘... is true provided that at least one of its two disjuncts is true; otherwise, it is false.’ Thus p ∨ q is true provided that one of three possibilities is true: p & not-q, not-p & q, p & q. However, Johnson-Laird et al. claim, ‘The disjunction is true provided that each of these three cases [p & not-q, not-p & q, p & q] is possible.’ However, these three cases are always possible for jointly contingent statements: that is why they are rows of the truth table for p ∨ q. This new definition makes almost every disjunction true. An example of a disjunction that it does not make true is p ∨ not-p. This tautology fails to be true for their account because p & not-p is not possible

چکیده

در مقاله­ ای اخیر در این مجله، جانسون - لیرد و همکارانش استدلال می­ کنند که تئوری مدل­ های ذهنی (MMT) می ­تواند استدلال منطقی و احتمالی را ادغام کند [1]. ما استدلال می ­کنیم که جانسون-لیرد و همکارانشان یک بازنگری اساسی در MMT، اما در اثر سوء داشته ­اند. این موضوع را می ­توان در آنچه که در مورد حقیقت و اعتبار (جعبه 1) می ­گویند بهتر دید. قبلا ([2]، ص. 651)، در MMT  p v q (p or q) ... درست است به شرطی که حداقل یکی از دو شق آن درست باشد؛ در غیر این صورت، نادرست است." بنابراین p v q درست است به شرطی که یکی از سه احتمال درست باشد: P و نه q، نه P و q، P و q. با این حال، جانسون -لیرد و همکاران ادعا می­ کنند، "گزاره فصلی درست است به شرطی که هر یک از این سه مورد [P و نه q، نه P و q، P و q] امکان ­پذیر باشد." با این حال، این سه مورد همیشه برای گزاره­ های مشروط متصل درست هستند: به همین دلیل است که آنها ردیف جدول درستی برای p v q هستند. این تعریف جدید تقریبا هر گزاره فصلی را درست می ­کند. نمونه­ ای از یک ترکیب فصلی که آن را درست نمی ­کند نه p p v است. این درستنما نمی­ تواند از نظر آنها درست باشد زیرا نه p p v  امکان­ پذیر نیست.

1-مقدمه

قبلا ([2]، ص. 651) MMT با منطق کلاسیک موافق بود که معرفیِ یا – استنتاج p v q از p – استنتاجی معتبر است، زیرا p v q درست است زمانی که P درست باشد. جانسون-لیرد و همکارانش اکنون ادعا می ­کنند که استنتاج p v q از p نامعتبر است. آنها دوباره به سه مورد ممکن اشاره کرده و می­ گویند، 'فرض [P] ایجاد نمی ­کند که موارد دوم [نه p و q] و سوم [p و q] امکان پذیر هستند...