عنوان ترجمه شده مقاله: مالتیپل اسکلروز، برگشت آن و مکانیسم فعالیت آدرنوکورتیکوتروپین هورمون

Relapses in multiple sclerosis (MS) are disruptive and frequently disabling for patients, and their treatment is often a challenge to clinicians. Despite progress in the understanding of the pathophysiology of MS and development of new treatments for long-term management of MS, options for treating relapses have not changed substantially over the past few decades. Corticosteroids, a component of the hypothalamic-pituitary-adrenal axis that modulate immune responses and reduce inflammation, are currently the mainstay of relapse treatment. Adrenocorticotropic hormone (ACTH) gel is another treatment option. Although it has long been assumed that the efficacy of ACTH in treating relapses depends on the peptide’s ability to increase endogenous corticosteroid production, evidence from research on the melanocortin system suggests that steroidogenesis may only partly account for ACTH influences. Indeed, the melanocortin peptides [ACTH and α-, β-, γ-melanocyte-stimulating hormones (MSH)] and their receptors (Melanocortin receptors, MCRs) exert multiple actions, including modulation of inflammatory and immune mediator production. MCRs are widely distributed within the central nervous system and in peripheral tissues including immune cells (e.g., macrophages). This suggests that the mechanism of action of ACTH includes not only steroid-mediated indirect effects, but also direct anti-inflammatory and immune-modulating actions via the melanocortin system. An increased understanding of the role of the melanocortin system, particularly ACTH, in the immune and inflammatory processes underlying relapses may help to improve relapse management

چکیده

برگشت بیماری MS منقطع است و خیلی اوقات برای بیماران اشتباه می شود و درمان آن اغلب یک چالش بالینی محسوب می شود. علی رغم پیشرفت دانش ما از پاتوفیزیولوژی MS و رشد روش های درمانی جدید برای مدیریت طولانی مدت MS، گزینه های درمانی بازگشت این بیماری تغییرات قابل توجهی را در دهه های گذشته نداشته است. کورتیکوستروئیدها، یکی از اجزاء محور هیپوتالاموس – هیپوفیز – آدرنال که پاسخ های ایمنی و کاهش التهاب را تعدیل می کنند به عنوان درمان اصلی برگشت بیماری، رایج هستند. ژل آدرنوکورتیکوتروپیک هورمون (ACTH) یکی دیگر از گزینه های درمانی است. هرچند فرض شده است که فایده درمان طولانی مدت با ACTH در درمان بازگشت بیماری به توانایی پپتیدی برای افزایش تولید کورتیکواستروئید اندوژن بستگی دارد اما شواهد ناشی از تحقیقات روی سیستم ملانوکورتین پیشنهاد می کند که استروئیدوژنز ممکن است تنها بخشی از چیزی باشد که توسط ACTH  تحت تاثیر قرار گرفته است. در عوض، پپتیدهای ملانوکورتین ]ACTH، هورمون تحریک کننده آلفا، بتا، گاما ملانوسیت (MSH)[ و گیرنده هایشان (گیرنده های ملانوکورتین، MCRs) فعالیت های متعددی شامل تعدیل التهاب و تولید میانجی ایمنی را اعمال می کنند. MCRs به طور گسترده ای درون سیستم عصبی مرکزی و بافت های محیطی شامل سلول های ایمنی (یعنی ماکروفاژها) توزیع شده اند. این پیشنهاد می کند که مکانیسم فعالیت ACTH تنها شامل اثرات غیرمستقیم میانجیگری شده توسط استروئید نمی باشد اما همچنین شامل فعالیت های ضدالتهابی و تعدیل کننده ایمنی از طریق سیستم ملانوکورتین نیز می باشد. افزایش دانش ما در مورد نقش سیستم ملانوکورتین به طور ویژه ACTH در پروسه های ایمنی و التهابی در زمینه ریلاپس، احتمالا به بهبود مدیریت ریلاپس کمک می کند.

1-مقدمه

مالتیپل اسکلروزیز نوع عود کننده (RRMS) شایع ترین ساب تایپ MS است که بیش از 80% تشخیص های اولیه MS را شامل می شود. بیمارانی که مبتلا به ریلاپس هستند (که همچنین حمله یا تشدید یا اشتعال ناگهانی نیز نامیده می شود) دوره هایی از بهبودی کامل یا نیمه کامل را تجربه می کنند...