عنوان ترجمه شده مقاله: مطالعات فیزیکی و ژنتیکی درباره تومورزایی پرتو در موش- مفاهیم مربوط به ارزیابی خطر دوز پایین

Radiation cancer risk estimates remain firmly based upon epidemiological data. Experimental validation of the fundamental aspects of these risk estimates relies on animal studies. In particular, animal model systems for radiation carcinogenesis can provide data for mechanistic modelling approaches to risk estimation. The accuracy and validity of risk estimation models developed will depend upon the extent of our understanding of the process of radiation carcinogenesis. The study of `spontaneous' tumours in humans continues to provide a sound context in which to consider the mechanisms of radiation carcinogenesis. Several mouse radiation carcinogenesis systems are considered here with particular reference to the nature of the initiating event and the influence of genetic susceptibility on radiation-induced cancer

چکیده

مطمئناً ارزیابی و تخمین خطرات تابش در ایجاد سرطان هنوز براساس داده های اپیدمولوژیکی است. تأیید تجربی جنبه های اصلی این ارزیابی های خطر به مطالعات جانوری وابسته می باشد. به ویژه، سیستم مدل جانوری برای سرطانزایی باید داده هایی را برای روش های مدلسازی فیزیکی در ارزیابی خطر فراهم سازد. دقت و اعتبار توسعه مدل های ارزیابی خطر به گسترش درک ما از فرآیند سرطانزایی تابش وابسته خواهد بود. مطالعه تومورهای خودبخودی در انسان باعث ملاحظه و درک مکانیسم های سرطانزایی تابش می شود. در اینجا چندین سیستم مدل موشی سرطانزایی تابش مخصوصاً با اشاره به ماهیت رخدادهای آغازین و اثر حساسیت ژنتیکی بر سرطان ناشی از تابش مورد توجه قرارگرفته است.

1-مقدمه

قابیلت سرطانزایی تابش های یونیزان به خوبی از طریق مطالعات اپیدمولوژیکی بر جمعیت های انسانی اثبات شده است و این مطالعات کمیتی ارزیابی های اصلی درباره خطر تابش پرتو را فراهم ساخته اند. اغلب این داده های اپیدمولوژیکی مربوط به موقعیت های قرارگیری در معرض مقادیر نسبی بالای دوز می باشند. بنابراین ابهام و سؤال های متعدد درباره ارتباط این ارزیابی های خطر با موقعیت معمول قرارگیری در معرض دوز پایین عجیب و شگفت آور نیست. یکی از راه های جستجوی مقدار خطر تابش در دوزهای پایین ایجاد مدل های فیزیکی سرطانزایی تابش می باشد. این مدل ها دارای اساس زیستی بوده و منطقاً باعث تکمیل شناسایی دقیق فرآیند سرطانزایی تابش می شوند. این کشفیات باید عمدتاً برمبنای شواهد حاصل از روش های مختلف باشند. مطالعات جانوری و مخصوصاً مدل موشی نقش مهمی در گسترش درک ما از سرطانزایی پرتو ایفا می کنند...